Vindlijst
Vroeger vond ik heel veel dingen. Nu bijna nooit meer, helaas. Hoewel; afgelopen woensdag nog een splinternieuw Dikkie Dik boekje midden op straat en vorig weekend in het zand bij de dreefgraving (ja, daar is 'ie weer!) een gekraste cd uit de Blue Note Collections van Art Blakey and the Jazz Messengers.
Maar de beste vondsten dateren nog uit het guldentijdperk: een besmeurd tientje in de tramrails, een briefje van vijftig op de grond voor de HEMA en als klapper: een vers, keurig in vieren gevouwen honderdje een paar meter vanaf een pinautomaat op het Damrak! Daar was ik nog een hele ochtend ontdaan van. Had ik het naar de politie moeten brengen? Wat hadden die ermee gedaan? Gaat iemand die geld verloren is, naar het politiebureau? Ik was er heel blij mee en kon het goed gebruiken. Ook heb ik een keer een fietsstoeltje in de bosjes gevonden en een Tamagotchi op het fietspad. En verder puzzelstukjes, een enkele oorbel, kralen, playmobil, een rood plastic hartje, een houten blokje, een vierkleurenpotlood en nog veel meer. Ik kan het niet laten liggen, ik vind het zo sneu voor die kleine dingetjes. Het is een afwijking, ik weet het.
10 comments:
Erg leuk: jij treft van alles buiten aan, ik in mijn eigen kamer. Dat zegt wel wat over mijn rommeligheid & jouw oplettendheid :)
het vreemde is: ik vind alleen maar sieraden, geef het wel door aan de politie. als er niemand op komt draag ik ze zelf. maar nog vreemder is: ik raak alleen maar sieraden kwijt.
Ik raak bijna nooit iets kwijt, alleen linkersokken (of rechter, dat kan ik nooit zien). Aan de andere kant, ik vind ook zelden iets. Te druk met mezelf wellicht.
@Wies: da's dan goed geregeld door de Beschermheilige van de Verloren en Gevonden Goederen!En by the way; ik heb nog een klein naamplaatarmbandje met de naam Marcel erop gevonden in de Kalverstraat, van jou? ;-)
Art Blakey and the Jazz Messengers. Die naam kwam ik steeds tegen in de collectie jazz-elpees (dus heel ver terug in het gulden tijdperk, van cd's had men nog niet gehoord)van mijn broer.
Die gecrashte cd is vast door iemand uit het autoraampje gegooid omdat hij het zat was.
Zelf vind ik zelden wat. Hoe doe je dat? Kijk je altijd naar beneden?
@Gerard: ja, ik kijk nogal vaak naar de grond, onze hond Sammie daarentegen kijkt heel vaak omhoog, want daar is de blauwe lucht.. (vrij naar Ramses Shaffy);-)
Ik weet niet wat ik zou doen als ik een briefje van 50 of 100 zou vinden... Waarschijnlijk houden, ook al zou ik me daar behoorlijk schuldig over vinden. Helaas vind ik nooit wat van waarde, ik verlies alleen maar!
Een naamplaatarmbandje met de naam Marcel erop???
Als ik ooit iets vind met "Ireen" erop, zullen we dan ruilen?
@Marcel: da's goed, alleen is het armbandje erg klein, een beetje een kindermaatje. ;-)
Veel comments, wat maakt zoiets los niet? Ik ben een heel dierbare ovale hanger op straat verloren (misschien heeft Wies die gevonden?), nadat ik hem na jaren kwijt te zijn geweest, teruggevonden had. Nee, ik ben wel vaak wat kwijt: sleutels, schoolpas, sokken, pennen, potemonnee...
Post a Comment