Friday, March 31, 2006

Kleine praat


Ik ben niet goed in 'small talk'. Daarom vind je mij doorgaans niet snel op een receptie of iets dergelijks. Als ik het enigszins kan vermijden blijf ik lekker thuis. Ik vraag mij dus weleens af waarom ik ervoor gekozen heb om (alweer) een hond te nemen. Een hond is een smalltalkmagneet bij uitstek. "Hoe oud is die van jou?" "Is het een reutje of een teefje?" "Wat een hondeweer, he?" "Het wil maar geen lente worden" Na deze zinnen wil ik eigenlijk doorlopen, maar dit is meestal maar een inleiding. Ik ben op zoek naar een mooie afronder of afkapper. Iemand suggesties?

Thursday, March 30, 2006

Kunst met een grote K


Ik had beloofd het resultaat van mijn eerste workshop op het wereldwijde web te zetten, hoe het ook uit zou vallen. Hier is 'ie dan. De steen, die in eerste instantie lichtgrijs leek, bleek bij het polijsten een soort ouwe erwtensoepkleur te hebben en vol met aderen en schilfervlakken te zitten. Da's beginnerspech, denk ik dan maar. Ik heb hem wél mooi glad gekregen en hij voelt heerlijk!
En het allerfijnste is dat ik de smaak te pakken heb gekregen en nu weet wat ik dit jaar op mijn verjaarsverlanglijst kan zetten: gereedschap! De stenen zoek ik zélf wel uit. (klik op het plaatje voor groter)

Wednesday, March 29, 2006

Voor elck wat wils


Klik op het plaatje voor sex, verraad, moord, incest, wraak, schending van de mensenrechten, etc.

Tuesday, March 28, 2006

Tavcan Javastraat

Fatma en ik hebben, ondanks onze taalbarriere, al onze eigen 'running gag'. Een paar weken geleden, toen we het over dieren hadden en ik met mijn onmetelijke talent een beertje had getekend, vroeg Fatma weifelend: 'Tavcan?' Geen idee. 'Tavcan Javastraat?'
'Tavcan Javastraat? 'Wat moest ik me daar nu weer bij voorstellen? Stond er een beer in de Javastraat? Was er een winkel die 'De Beer' heette misschien? We kwamen er niet echt uit. Woordenboek erbij. Ik zoeken bij beer, was iets heel anders (ayi). Fatma zoeken bij tavcan. Het bleek het woord voor konijn te zijn. Ik ben een echte tekenkunstenaar. En wat die Javastraat in het verhaal betreft: er zit daar een dierenwinkel met konijnen in de etalage.
Elke keer als we nu iets niet begrijpen, roept Fatma lachend: 'Tavcan Javastraat!'
(er hoort trouwens zo'n slingertje onder de C, maar die heb ik niet op mijn nederlandse toetsenbord)

Monday, March 27, 2006

Wereldleed


Ik kan het vandaag over Machiel Kuijt hebben en het vonnis levenslang en wat ik daar over denk. Ik kan het hebben over de dood van Joop Admiraal en wat zijn rollen voor mij hebben betekend. Ik kan het ook nog hebben over het verlies van Joesjtsjenko bij de parlementsverkiezingen in de Oekraine, of over Abdul Rahman, de christen in Afghanistan. Maar ik heb het vandaag gewoon over mijn hondje Sam. Zijn kunststof kraag heeft inmiddels al flinke deuken opgelopen omdat hij overal tegenaan loopt. Toch is hij er al aardig aan gewend. Hij maakt er zelfs gebruik van tijdens het spelen. Hij vangt er een bal mee op en geeft dan een zwieper met de kraag, zodat de bal weer wegrolt. Slim. Morgen nog een dagje met dat ding om voor de zekerheid en dan is het leed weer geleden.

Sunday, March 26, 2006

Nacht van de Poezie

Afgelopen nacht was het "De Nacht van de Poezie".
Een van de optredende dichters was Anton Korteweg.

Fluitend

Ik vind, elke dag heeft genoeg
aan zijn eigen kwaad. Wie zijn dag
niet mint, gaat mokkend ten onder.

Sta zo opgewekt mogelijk op dus,
poets je tanden, omhels je vrouw,
kam je haar, lach tegen de spiegel,
ontbijt met thee en een eitje.

Je begint dan vanzelf in de loop van de
ochtend een beetje te fluiten.
Dat doe je de hele dag door
met wisselende intensiteit.

Doe 's avonds als 's ochtends maar dan
met warm eten en een goed glas
- je hoeft je haar niet te kammen-,
waarna met je vrouw naar bed.

Het fluiten neemt langzaam dan af
en houdt uiteindelijk op.

En deze is ook erg mooi:


Jaloers

Ik bedenk als dichter van alles
en schrijf dat vervolgens op.
Daar ben ik het ook voor.

Leuke dingen, ik noem maar wat:
dat je, loop je in de Hema
en zie je wat daar aan vrouw
losloopt, je dan maar al te graag
terug wil naar die van jou.

Ook wel behoorlijk diepe:
dat jij, die van me houdt,
me doorgaans voedt met honger,
al heb ik het nog zo koud,
en dat er van ons altijd
te veel of niet genoeg
gehouden wordt, of fout.

Maar het was toch maar mooi een ander
die zijn volkstuin Tuinesië noemde.

Saturday, March 25, 2006

Wordverification 2



Gisteren had ik bij Erika opeens weer een duidelijk, mooi woord bij de wordverification: KUSSCAN.

Daar kan ik blij van worden.

Friday, March 24, 2006

Ach gossie


Hier ligt Sam (een paar maanden geleden) nog niets vermoedend met de balletjes omhoog langs de plint. Vanmorgen zijn ze eraf gehaald. Deze puberjongen zat zó vol testosteron en onstuimigheid, dat we hiertoe hebben besloten na overleg met de dierenarts. Daarnet hebben we hem opgehaald, een suffig kijkend hondje met een grote kunststof kraag om. Nu ligt hij te slapen in zijn mand. Sorry Sam, nog even en je bent het vergeten.

Wednesday, March 22, 2006

Eng helder


Ik heb een afspraak gemaakt. Mijn ogen worden gelaserd. Ik zocht een plaatje op. Een heel plastisch plaatje. Ik vind het toch wel eng opeens. En ik zie het nog niet eens scherp. Kan je nagaan.

Tuesday, March 21, 2006

Mevrouwtje deel twee



Gisteren heb ik een fijn gesprek met Agis gehad. Wij zijn begin dit jaar overgestapt op Menzis, omdat we een goedkopere premie konden krijgen via het FNV. Alles netjes geregeld en Menzis zou de opzegging doen. Dat hebben ze ook gedaan, want van Merel en van mij kwam een bericht van uitschrijving van Agis. Twee weken geleden ging ik maar eens bellen naar Agis om te vragen hoe het zat met Ruud's uitschrijving. Daar was hun niets van bekend. Ik vertelde dat dat natuurlijk niet klopte, omdat alles tegelijkertijd is opgezegd. De mevrouw aan de lijn zou er voor zorgen dat het goedkwam. Gisteren maar weer gebeld, omdat er nog steeds geen bericht was. Ik kreeg een bijzonder ongeïnteresseerde man aan de telefoon die alles wat ik ook maar opperde ontkende en ontkrachtte.
U bent veel te laat
"Nee meneer,wij hebben begin januari al opgezegd"
Uw man moet dit hele jaar nog bij ons verzekerd blijven
"Nou, dat dacht ik even niet, wij hebben op tijd opgezegd. En waarom zouden mijn dochter en ik wel uitgeschreven zijn en mijn man niet, terwijl hij hoofdverzekerde is en op het hetzelfde formulier stond?"
Om het af te ronden hebben wij het bewijs van uitschrijving van uw man nodig.
"Meneer, daar gáat dit hele gesprek juist om, dat hebben we niet van u gekregen!"
Dan blijft uw man bij ons verzekerd.
"Maar wij hebben op tijd opgezegd!"
Daar trappen wij niet in (zei hij letterlijk!)
Nu heb ik vanmorgen Menzis gebeld en die zouden erachteraan gaan en mij terugbellen. Dat hoop ik nu maar.

Monday, March 20, 2006

Wie schrijft...


...die blijft, staat er als motto boven mijn blog. Het is nu zelfs vastgelegd in een boek. Samen met nog 49 andere Bijlmerbewoners, in nette taal 'bewoners van Zuidoost' ben ik deze zomer geinterviewd én geportretteerd voor een weekblad. Ik verblijf daar op de bladzijden in het illustere gezelschap van onder andere Jetty Mathurin en Laetitia Griffith. Ik sta daar bij dat vingertje (ook van mezelf ;-) De portretten zijn geschilderd door Chaim Oren, een Bijlmerkunstenaar waar je veel over kunt zeggen, bijvoorbeeld dat het een schat van een vrolijke, geestige man is, maar niet dat zijn portretten echt gelijken. Dat vonden we allemaal, hoor, afgelopen zaterdag bij de opening van de expositie, maar we hebben het ook stuk voor stuk ontzettend leuk gevonden. Ik heb mijn fifteen minutes of fame alvast binnen!

Friday, March 17, 2006

Taalverrijking

Ik voel me vandaag een echte Kees van Kooten met de vondst van een nieuw woord: WINTERBEU. Ik wil dat het overgaat. Ik heb zo'n last van winterbeu. Is 'ie mooi of niet?

Thursday, March 16, 2006

Golfbeweging


Vanmorgen stond ik weer eens vast in het verkeer. Doorgaans is mijn ochtendroute niet zo druk, maar dan komt er opeens weer zo'n dag dat alles vast staat. Alle redenen die je kunt bedenken en waarop je alvast kunt anticiperen (ach, dat ik nu toch zo'n groot mens ben geworden die dit soort woorden gebruikt..) gaan in mijn geval nooit op. Het regent, ijzelt, sneeuwt, mist; ik ga maar wat vroeger weg en kan dan meestal zonder problemen doorrijden. Een zonnige ochtend, midden in de zomervakantie; muurvast! Ik vraag me vaak af waardoor zo'n opstopping ontstaat, want meestal blijkt er niets aan de hand te zijn. Nu zag ik laatst op de BBC een aardige documentaire over dit verschijnsel. Hoe ontstaat een file zonder aanwijsbare reden. Geen ongeluk, geen opbreking, geen slecht weer. Ze noemden het de 'Brake Wave'. Het verkeer rijdt rustig door en opeens staat iemand, om wat voor reden dan ook, op z'n rem. Misschien een langsvliegende vogel, of een Sloggi reclamebord, wie zal het zeggen, maar binnen twéé minuten ontstaat er een file, omdat de daarop volgende auto sterker remt en die daarna nóg sterker. Dit fenomeen werd gefilmd vanaf een viaduct boven de snelweg. Dus, op een mooie zonnige ochtend niet meer remmen, gewoon doorrijden, dan kom ik tenminste op tijd op mijn werk.

Tuesday, March 14, 2006

Ouderlijk huis

Mijn ouders hebben vandaag een bod gedaan op een appartement. Zo, dat is er uit. Zo'n klein zinnetje, maar de betekenis ervan is groot voor mij. Binnenkort wordt mijn ouderlijk huis, het huis waarin ik ben opgegroeid, verkocht. Ik ben inmiddels al langer weg dan dat ik daar gewoond heb, maar dat verandert niets aan dit vreemde gevoel. Ik ben blij voor ze. Het is een mooie flat, centraal verwarmd, alles gelijkvloers, winkels in de buurt, maar het is niet het huis waar ik van de trapleuning afgleed, waar mijn zus en broer werden geboren, waar mijn ene opa en oma aan de overkant woonden en de andere opa en oma om de hoek. Waar ik soms bang was op de wc omdat het raampje uitkwam in de pikdonkere schuur. Waar ik een tent maakte door het woonkamerraam open te schuiven en er een oud gordijn tussen te klemmen, waarna het strak werd getrokken door er een paar stenen op te leggen. De straat waar de orgelman langskwam, de melkboer en de bakker. De straat waarin we indiaantje en stoepranden speelden en spiegelgladde ijsglijbanen maakten als het gesneeuwd had. Het huis, de straat waarin...
Ik ga het maar even stilletjes verwerken.

Monday, March 13, 2006

Mevrouwtje

Geinspireerd door Fem heb ik ook nog een prachtige "mevrouwtjesanekdote": Mijn vaders horloge was kapot gegaan en moest ter reparatie naar de horlogemaker. Toen mijn moeder het horloge ging ophalen, viel het bedrag een stuk hoger uit dan ze verwacht had en ze vroeg hoe dat kon. 'We hebben er een secondenwijzer op gezet, mevrouwtje', zei de horlogemaker. 'Dat lijkt me toch niet' antwoordde mijn moeder daarop, 'mijn man is fotograaf en gebruikt dit horloge, mét secondenwijzer, om belichtings- en ontwikkeltijden in de gaten te houden'. Oeps. Ik vraag me trouwens af of dat wel kan; een secondenwijzer zetten op een horloge dat dat niet heeft, dat mechaniek zal toch anders zijn? En stel dat het kon; waar haalt iemand dan de moed vandaan om dit zonder te vragen te doen? Ik had hierbij een heel mooi plaatje, maar Blogger wil niet uploaden vandaag, helaas.

Saturday, March 11, 2006

Koetjes

Er hangt al drie jaar een prachtig huisje voor de mezen in de tuin. Soms gaan ze even op het stokje zitten kijken om te zien hoe het er van binnen uitziet. Waarschijnlijk valt het tegen, want tot nu toe is er nog niemand ingetrokken. Nee, dan de meerkoetjes in de gracht! Een ouwe autoband, pleepapier, takjes, stukjes plastic en een hoop moederkoetjesliefde maakt een warm en geborgen nest voor de kleine meerkalfjes.

Friday, March 10, 2006

Surprise

Op Blogthings deed ik een testje. Uitkomst:
'Your inner child is surprised'

Your Inner Child Is Surprised
You see many things through the eyes of a child.Meaning, you're rarely cynical or jaded.You cherish all of the details in life.Easily fascinated, you enjoy experiencing new things.

How Is Your Inner Child?


Surprise! Ik ben wel errug lief en schattig van binnen.

Wednesday, March 08, 2006

Workshop


Zoek een steen uit. Pak gereedschap bij elkaar. Breng 'rust' in de steen. Zoek naar het innerlijk van de steen. Waar zit de vorm. Laat je leiden door de steen zelf. Het klinkt allemaal erg Jomanda, maar ik héb me een spierpijn! Er zit 'rust' in mijn steen, ik heb zijn inhoud inmiddels ontdekt, maar het heeft me een hoop kracht gekost! Ik tik deze post met armen van lood, maar ik vínd het leuk! Volgende week weer verder om het binnenste naar buiten te brengen. Ik denk dat ik maar ga trainen met gewichten.

Tuesday, March 07, 2006

Moderne tijden


Het was zover. Eindelijk zijn we hier in Amsterdam de eenentwintigste eeuw binnengekropen. Ik heb electronisch gestemd. In het bejaardenhuis aan de overkant. Een tafel. Met daarop een kastje met zijkantjes. Dat was alles. Geen geheimzinnig houten hokje meer. Geen grote stembiljetten die je eerst helemaal moest uitvouwen. Geen grote grijze stembussen meer. Geen rood vet potlood meer. Toch jammer. Maar wél vet rood gestemd. Lekker puh.

Monday, March 06, 2006

Saturday, March 04, 2006

Doe mee

Ik doe mee met de Googlebom tegen Vreemdelingenhaat . Klik en lees. 26.000 asielzoekers. Ze zijn er. Nederland vol? Ik loop over de hei, in het bos, langs het strand, tussen de weilanden, op straat. Ze zijn er. En ik vind het niet vol. Laat ze blijven. Ieder met hun eigen gezicht. Hun eigen verhaal. Generaal pardon. Klinkt mooi, toch? En daarna de regels naleven. Op een humane manier. Niemand meer jaren laten wachten. Ik geloof niet dat een mens zomaar huis en haard verlaat en alles achterlaat. Misschien ben ik te naief. Ik heet geen Rita. Dit is de Wereld van Ireen. In daar is plaats voor mensen. En mededogen.

Friday, March 03, 2006

Thursday, March 02, 2006

De wereld draait door

Vorig jaar op deze dag was de wereld wit en Beer aan het doodgaan. Vandaag, terwijl ik me door een dik pak sneeuw worstel, lijkt het of hij wil zeggen: 'vergeet me niet, he?' Ook zonder sneeuw ben je nooit uit mijn hart, Beer.

Mail van George

..én weer mail van Bono, natuurlijk! ;-) KLICK zelf en teken de petitie.

Wednesday, March 01, 2006

J.J. Cale



Gisteren in Het uur van de Wolf een fijne documentaire over J.J. Cale gezien, de man van 'After Midnight'en 'Cocaine'. Door zijn muziek hebben de popjournalisten de term 'laidback' uitgevonden. Wát een leuke man, geen poespas, geen sterallures, hij doorkruist met zijn band nog steeds de Verenigde Staten en heeft het naar zijn zin. 'Ik ben nu 65 en blijf gitaarspelen tot mijn dood' zei hij, 'niet meer in een band, maar lekker voor mezelf' Toen 'After Midnight' een hit werd, werd hij opgebeld: 'Je moet je plaat gaan promoten, je hebt een hit' 'Hoezo, promoten als ik al een hit heb?' Hij gaat het liefst lekker z'n eigen gang en heeft ook geen telefoon, want: ' dan word je weer opgebeld en dan móet je weer wat' Ik ga mijn ouwe platen weer uit de kast halen.

Pestvogel update

"Onze" pestvogel heeft het helaas niet gered. Op de website van De Toevlucht zit hij er nog mooi bij op de rand van een voederbakje, maar hij heeft de klap toch niet overleefd. Heel jammer.