Sunday, September 30, 2007

Ik vind het niet normaal

Toen ik het hoekje van het koffie en theegangpad omsloeg, botste ik bijna tegen een man op. Een leuke man, maar dit terzijde. Hij kauwde op iets, en aangezien hij vanuit de richting 'broodhoek' kwam, dacht ik: 'Ha! Er zijn vast weer stukjes verse cake, of appeltaart op een schaaltje!' Het was rond elven 's morgens, koffietijd, dit als excuus voor mijn gretigheid. Maar er was geen cake, geen appeltaart. Alleen de net aangevulde stokbroodbak, met daarin één stokbrood zonder knapperige punt. Hij heeft toch niet ...? dacht ik. De man kwam weer terug en ik voelde me opgelucht toen hij resoluut op de stokbroodbak afliep. Hij was vast iets vergeten in een ander gangpad en ging nu terug om 'zijn' stokbrood op te halen. Hij pakte 'm even vast, dat wel, maar daarna nam hij gewoon een nieuwe, onaangevretene! Wat een aso, dacht ik boos, en ik vond hem gelijk niet leuk meer om te zien ook! Toen ik het die avond aan mijn echtgenoot vertelde, moest die een beetje grinniken terwijl hij bekende dat hij dat ook wel eens gedaan had. Nou ja! Ik vond hém ook even niet meer leuk.

Tuesday, September 25, 2007

Vrijheid in gebondenheid

De hond van Maria Montessori, komt wanneer het hem uitkomt, maar komt wel.

Blijft op een tweesprong staan wachten op mij.

Loopt vooruit, maar vertrouwt wel op mij.

Het is Sam (voorheen de alles slopende pup), onze unieke hond.