Wereldleed
Ik kan het vandaag over Machiel Kuijt hebben en het vonnis levenslang en wat ik daar over denk. Ik kan het hebben over de dood van Joop Admiraal en wat zijn rollen voor mij hebben betekend. Ik kan het ook nog hebben over het verlies van Joesjtsjenko bij de parlementsverkiezingen in de Oekraine, of over Abdul Rahman, de christen in Afghanistan. Maar ik heb het vandaag gewoon over mijn hondje Sam. Zijn kunststof kraag heeft inmiddels al flinke deuken opgelopen omdat hij overal tegenaan loopt. Toch is hij er al aardig aan gewend. Hij maakt er zelfs gebruik van tijdens het spelen. Hij vangt er een bal mee op en geeft dan een zwieper met de kraag, zodat de bal weer wegrolt. Slim. Morgen nog een dagje met dat ding om voor de zekerheid en dan is het leed weer geleden.
4 comments:
Wat zal hij blij zijn als het voorbij is!
ach.. een hond denkt niet in tijd geloof ik. (de mijne schepte er ooit de sneeuw mee op) :-)
Leuk dat-ie inventieve manieren bedenkt om ermee te kunnen spelen!
Wat lijkt jouw hond veel op mijn (overleden) hond!! Dezelfde kop... hij kon mij net zo aan kijken.
Mijn hond maakte ook het beste van zijn kap. Hij accepteerde het. Alleen eten en drinken ging niet met kap. Gelukkig had ik dat snel door :-)
Post a Comment