De Toevlucht

Zondagochtend, Merel en ik aan tafel, hoorden we opeens 'pok' tegen het raam en zagen een roofvogel door de tuin fladderen. Die is tegen het raam gevlogen, dachten we, en meteen daarna zagen we dat hij weer terugvloog. Sam was inmiddels gealarmeerd en begon hard te blaffen, zodat de vogel zich uit de klauwtjes maakte en niet meer terugkeerde. Zo'n tien minuten later zei Merel: 'Ik zie daar volgens mij een veertje fladderen', ze stond op en ging kijken: ' Oh nee, er ligt een vogel!' Op het terras lag een vogel, helemaal slap en uitgestrekt, maar nog wel ademend. Ik zocht een doosje, deed er wat tissues in en wat lijnzaad en legde de vogel er voorzichtig in. Hij was prachtig van kleur, met piepkleine rode puntjes aan de vleugels en een zwart getekend koppie. We zetten het doosje in de kamer en keken steeds voorzichtig even of er nog geademd werd. We hadden hele theorieen over hoe het zo gekomen was; uit de bek of de klauwen van de roofvogel gevallen? Na een uur begon er wat geluid uit het doosje komen van voorzichtig gescharrel, maar toen ik hem buiten op de tuintafel had gezet, zo van: Ga maar, de kust is veilig, wilde hij nog niks. En opeens zag ik een paar rode bessen in het doosje liggen die ík er niet had ingedaan! Ik ging 'De Toevlucht' bellen, een vogelopvang nog geen 5 minuten bij ons vandaan en vertelde het hele verhaal. Moest ik hem gewoon in z'n doosje laten? Ja, dat was het beste, de volgende ochtend maar weer verder kijken. Inmiddels had ik ook al op internet gezocht wat het voor soort kon zijn en kwam via de tekening en de kleur het dichtste bij een appelvink, alleen z'n snavel was niet zo dik. 'Is 'ie zo groot als een mus?' vroeg de Toevluchtman. 'Nee joh, zoiets als een spreeuw' 'Dan ben ik nu toch wel heel benieuwd wat je daar hebt, breng hem meteen maar even' Wij naar De Toevlucht, alwaar onze vogel een Pestvogel bleek te zijn en best wel zeldzaam. Ze schijnen in bar koude tijden uit Siberie te komen vliegen om hier bessen van de struiken te eten. De bessen in het doosje had hij waarschijnlijk uitgebraakt. Als je op de Pestvogel link klikt, kun je ook z'n geluidje horen. Ik ben niet zo'n vogelaar, maar dit vond ik wel iets bijzonders en ook ontroerend, zo'n klein ademend lijfje in je handen.

Wens

Ik heb al jaren een wens. Een wens die waarschijnlijk nooit uit zal komen. Het is niet eens zo'n grote wens en het hoeft ook niets te kosten. Dus daar zal het verwezenlijken niet aan liggen. Het heeft meer met connecties in de "Grootwarenhuiswereld" te maken. En die heb ik niet. Het zal dus altijd een mooie droom blijven. Inmiddels denk je natuurlijk; wat is die wens dan? Vertel op! Komt 'ie: Ik zou zo graag een keer een nachtje achterblijven, ingesloten, opgesloten willen worden in een groot warenhuis. De Bijenkorf lijkt me een mooie, want daar hebben ze álles! Boeken!, c.d's, kleding!, make up, bedden, eten, pennen! schrijfblokken!, meubels, etc., enz. De hele nacht rondkijken, van alles passen, in de bedden liggen, alle tijdschriften lezen, c.d.'s luisteren, parfummetjes ruiken... het lijkt me heerlijk voor een nacht. Natuurlijk heb ik nog meer wensen en nu ik erover nadenk hoeven ze bijna allemaal geen geld te kosten. De meeste wensen hebben namelijk iets te maken met het 'achter de schermen kijken'. Ik zou weleens bij een echte bakker mee willen kijken, in een autofabriek, een soepfabriek, een krantendrukkerij, verkeerstoren, meldkamer politie, coulissen grote theaterproductie..kortom, ik ben een echte Willemientje Wever. Iemand van de bloglezers nog suggesties, of beter nog: aanbiedingen!?

"Goede weekbegin"

Als je de opmerking boven deze post herkent, weet ik dat je van mijn generatie bent ( of een van Kooten en de Bie fan).
'He, heerlijk morgen zaterdag, een nieuwe week!' zei iemand vrijdag tegen mij. Ik was verbaasd, voor mij begint de nieuwe week op maandag. Zo staat het ook in mijn agenda. Het is nu week 8 en maandag begint week 9. Maar voor een christelijk iemand zal de nieuwe week op zondag beginnen, of heb ik dat mis? En de Moslims en Joden dan, begint daar de week wél op zaterdag? Is het een gevoel, of is het opgelegd door je geloof of door de werkweek? Hoe zit dat voor jou?

Punt en Nel

Roep een woord en er is wel een website van. Ik zocht een plaatje van een navelklem voor een anekdote bij ons uit de verloskundigenpraktijk. Bestaat er dus een website www.navelklem.nl met de fijne slogan "Met een navelklem aan je sleutelbos heb je altijd je kind dicht bij je" Die anekdote moet dus even wachten, want ik ga nu woorden bedenken en zien of er een website van is... www.kreupeldier.nl , http://www.ruikenenproeven.nl/ (met een topic over stinkvoeten) . http://www.paalzitten.nl/, http://pukkels.start.nu/, http://www.giraffenland.de/ (niét over giraffen!) en nu stop ik er maar mee met http://www.muisarm.nl/. De wondere wereld van Google.

Word verification

Bij sommige blogs moet je een rare lettercombinatie invoeren als wordverification. Een handig trucje om spammers weg te houden. Soms levert dat opeens echte woorden op. Ik had laatst KLASJE. Ook zijn er, voor mij onweerstaanbaar, woorden waarbij ik zelf klinkers mag invullen. Ik doe dat ook altijd bij kentekens van auto's. Ja, altijd. Als ik er geen woorden van kan maken, dan gebruik ik de eerste letters als ezelsbruggetjes. Zo heb ik ook binnen een dag mijn nieuwe kenteken in m'n hoofd. De letters zijn: PD-XN, dat wordt dan Prima Ding, Xtra Nieuw. Daarnet had ik op een blog: GRTWSP. Niet duidelijk? Voor mij staat er Grote Wesp. Ach, het is een onschuldig vermaak en het houdt me van de straat moet je maar denken.

Zpelling

Lees ik het weer en erger ik me weer: sterkedrank en uiteten. Dit kan echt niet, hoor, het slaat nergens op. Je hebt drank en je hebt sterke drank. Je eet thuis of je gaat uit eten. Vooral dat uiteten. Dat moet dus een werkwoord voorstellen? Maar hoe vervoeg je dat? Ik uiteet, jij uiteet, wij uiteten?

Waakhond met sabbatical?

LONDEN - De BBC is op de vingers getikt omdat artiesten tijdens de uitzending van Live 8 vloekten. Kijkers hadden geklaagd over het taalgebruik van onder anderen Madonna, Razorlight en Snoop Dogg tijdens het rechtstreeks uitgezonden concert vorig jaar zomer in Hyde Park. Dat meldt de omroep op zijn website.
Volgens de Britse mediawaakhond Ofcom moet de BBC overwegen een dergelijke live-uitzending met een kleine vertraging te brengen, zodat snelle ingrepen mogelijk zijn. ''De BBC had moeten weten dat er ook veel kinderen zouden kijken.''
De BBC heeft de klagers spijt betuigd. Tevoren was geprobeerd om de artiesten tot kuis taalgebruik te manen, maar het lukte niet elke beroemdheid te benaderen.

© Het Parool, 21-02-2006

"Gentlemen, laten we eens kijken of we deze week wat oude opnamen van vorig jaar kunnen wegwerken, de stapel wordt nu wel erg groot" Zo moet het ongeveer gegaan zijn, denk ik.

Post-griepje

Stomme dingen rond het weekend:
* Ik kon niet ruiken, dus ik kon ook niet proeven en ik had allemaal lekkere dingen voor het weekend in huis gehaald.
* Er popt steeds een schermpje op met de kop van Hennie Huisman, waar het voor is weet ik niet, want ik klik 'm onmiddelijk weg.
* Zoveel vrije tijd en te lamlendig om er iets mee te doen.
* Op maandagavond (nu) een beetje op m'n blog zitten schrijven terwijl ik niks te melden heb.

Leuke dingen na het weekend:
* Lieve brief gekregen
* Chris komt morgen
* Vanavond lekker vroeg naar bed met mijn Mankell boek.

Deze kwaliteitspost werd u aangeboden door Ireen. Morgen beter.

Oscarmateriaal

Ik heb de afgelopen weken weer optimaal gebruik gemaakt van mijn Pathé Unlimitedpas, onder meer om een aantal voor een Oscar genomineerde films te zien. Eerst naar "Munich" die goed was, ánders goed dan ik had verwacht (en iets te lang) maar toch erg de moeite waard. En deze week naar "Brokeback Mountain" en "Walk the Line". Ik had hoge verwachtingen van "Brokeback Mountain", waarschijnlijk ook door alle ophef en lof in de media, maar de film maakte mijn verwachtingen niet waar, helaas. Misschien ben ik te Amsterdams of blasé ofzo, maar ik dacht steeds; is dit nu alles? Er waren prachtige scenes in de film, soms hartverscheurend en goed geacteerd, maar na een tijdje had ik het wel gehad met de: 'ik worstel zo met mijn gevoelens-blik' van Heath Ledger. Ja, Heath, nu weten we het wel, is niet de gedachte die je hoort te hebben bij zo'n film. Hij was beslist niet slecht, gaat hem allen zien, maar niet wat ik gehoopt had. Bij "Walk the Line" was het omgekeerde het geval. Ik had tevoren niet echt iets met Johnny Cash en ging dus onbevooroordeeld de film bekijken. Goed! Het verhaal van Cash is geen origineel verhaal (arme jeugd in het zuiden, broertje op tragische wijze verloren, strijd met roem, drugs en drank.., hebben we vorig jaar allemaal gezien in "Ray" en in talloze andere films) maar de acteurs maakten er iets bijzonders van. Joaquin Phoenix en Reese Witherspoon hebben ook alles zelf gezongen en daar was ik erg van onder de indruk. Toen bij de aftiteling een origineel nummer van Johnny Cash en June Carter klonk, vond ik eigenlijk dat Reese een betere stem had. Tja. Ga maar snel zien!
En verder voel ik me weer een stuk beter, dank u. Alleen nog een kop vol snot, maar dat slijt wel weer.

Gelukkige huisvrouw

Ik weet dat er zoiets bestaat als metaalmoeheid, wat ik een woord van grote schoonheid vind. Ik zie het voor me én ik kan me op dit ogenblik voorstellen hoe het voelt. Er zit een griepje aan te komen, hoe ik ook probeer om 'm uit de buurt te houden. Maar nu even terug naar de moeheid. Ruud heeft een fijn wollen vest. Ik was het netjes op een lage temperatuur en hang het op een brede hanger te drogen. Dat gaat weken goed. Twee wasbeurten terug denk ik opeens: het lijkt wel gekrompen en de wol is ook iets vaster. Vanmorgen haal ik het weer uit de machine en het is nóg kleiner geworden, bijna vervilt! Heeft de wol nu opeens bedacht: ik stop ermee, ik vind het wel mooi geweest, ik ben moe? Hoe gebeurt zoiets? Kijk, daar zit ik me nu, tegen een koorts aan, over op te winden.

Neverending Sloopstory

Dit is nog een foto uit zijn onschuldige tijdperk, hoewel hij toen met zijn scherpe tandjes al pyamabroeken aan flarden scheurde als ontbijt. Wij hadden ons voorgenomen: deze hond komt níet bij ons op de slaapkamer. Het is mislukt. Sinds maandagnacht slaapt Sam bij ons boven. We moeten hem tillen, want trappenlopen doet hij nog niet, maar alleen beneden..nee, dat vind onze Sammie maar niks. Hij is lief hoor, en stil, maar in die stille nacht ziet hij kans om rubber laarzen, doktersrecepten, kussens en boeken te verwoesten. Sjaals pakt hij van de kapstok om er daarna lekker op te gaan sabbelen, mijn rooie winterjas mist twee knopen en op meerdere ochtenden lag de woonkamer vol schuimrubber. 'Vlokfeest' noemen we het (mensen met kleine kinderen kennen dat wel van de hagelslag). Sam heeft het nu helemaal voor elkaar. Zuchtend van geluk ligt hij in zijn mand en af en toe verplaatst hij zich 's nachts even om voor de slaapkamerdeur te gaan liggen. Geen gesloop meer. Welterusten.

Lieve zus

Mijn zus en ik houden niet van Valentijn, maar sturen elkaar toch elk jaar een lieve kaart. Maandag moesten we nog even telefonisch nakletsen over het Bauhaus concert en we spraken af dat we dit jaar géen Valentijnskaart zouden sturen. Echt niet? Nee, echt niet. We sturen elkaar tussendoor al genoeg leuke dingen. Kwam er toch een kaart. Een lieve kaart. Met als aanhef: "Lieve Ireen, nee, dit is géén Valentijnskaart..." Daar ben ik dan toch weer hartstikke blij mee. Dat dan weer wel.

Vandaag niet

Nee. Ik doe er niet aan mee. Ik vind het onzin. Ik heb zielige amerikaanse films gezien waarin tieners worden afgerekend op het aantal Valentijnskaarten dat ze wel of niet ontvangen hebben. Ik heb de strips van Charlie Brown gelezen, die met Valentijn nog sneuer is dan anders. Als het Sinterklaas is merk je dat nauwelijks aan de etalages, maar rond deze tijd loopt iedereen in het winkelcentrum rond met de weerschijn van de rozerode etalages op z'n gezicht. Ik vind het onzin. Ik doe er niet aan mee. Nee.

Verdeel en heers

Het onderschrift bij deze foto luidde: Bezorgdheid over kosten splitsingswet
Ik had daar een heel ander beeld bij gedacht....

Bauhaus

Ik was gisteren even terug in de tijd. In mijn geboorteplaats speelde Bauhaus. Mannen van mijn leeftijd, muziek van vroeger, maar niet bejaard. Vroeger hoorden ze een beetje tot het uiterste duistere vleermuisrandje van mijn muzieksmaak, nu kwam ik toch aardig opgewekt de zaal uit. Ik ging hoofdzakelijk uit jeugdsentimentele redenen, maar werd verrast en meegezogen in een energiek concert. De recensies zullen wel weer vies tegenvallen. Kan me niet schelen, ik heb een goeie avond gehad.

En nou inburgeren, jij!!

Fatma moet maandag naar school.
Fatma moet inburgeren.
Fatma durft nog niet zo goed.
Fatma wil eerst samen met mij woorden leren.
Fatma wil eerst met mij op straat en in de tram.
Fatma durft dan misschien wel.
Fatma moet naar school.
Fatma krijgt anders een 'sanctie'.
Fatma weet niet wat dat betekent.
Fatma weet wél dat dat geld kost.
Fatma heeft niet zoveel geld.
Fatma moet dus naar school.
Fatma is vijftig.
Fatma moet naar groep één.

World Press 2005

AMSTERDAM - De Canadese fotograaf Finbarr O'Reilly is de winnaar van de World Press Photo 2005. Zijn beeld uit een kamp in Niger - de uitgemergelde vingers van een éénjarig kind, gedrukt tegen de lippen van zijn moeder - is vandaag in Amsterdam verkozen tot beste persfoto. O'Reilly maakte de foto op 1 augustus 2005 in Tahoua in het noordwesten van Niger voor persbureau Reuters. Het land wordt geteisterd door de ergste droogte in tijden, waardoor miljoenen inwoners hongersnood lijden.''Deze foto heeft alles: schoonheid, gruwel en wanhoop. Hij is simpel, elegant en ontroerend,'' aldus de jury, die uit een recordaantal inzendingen moest kiezen: 83.044 foto's van 4448 fotografen uit 122 landen.O'Reilly ontvangt zijn prijs, een bedrag van 10.000 euro, op 24 april in de Oude Kerk in Amsterdam. Van 24 april tot 18 juni zijn de winnende foto's daar te zien.
Klik hier voor de winnende foto.

Blues

Ik ben even niet in de mood. Gaat wel weer over, hoor. Zag ik daarnet, op de laatste avondronde met Sam, bij de kleuterschool een heel klein peuterfietsje staan. Zo'n piepkleintje in vrolijke kinderkleurtjes. Helemaal alleen in het verlaten fietsenrek in de donkere nacht. Ik ga maar naar bed, morgen is er er weer een dag...

Daar zíjn ze weer!

Ik weet het, het is een afgezaagd onderwerp, maar ik trap gewoon nog maar eens een keer die open deur in. Zondag 16 april, de blaadjes zitten alweer aan de bomen, kalfjes in de wei, vogeltjes fluiten er op los, het is Pasen! Maandag 6 februari, er ligt nog wat ijs op de sloten, iedereen hoest en niest z'n wollen sjaal nat, warme chocolademelk en snert? ja graag! Bij Albert Heijn heb ik de eerste paaseitjes al weer gesignaleerd. Aldi maakt het nog bonter, die heeft ook al van die sjieke grote gedecoreerde paaseieren staan.Bij AH wachten ze daar meestal nog ietsjes langer mee. Hee, ik denk dat ik jullie alvast een gelukkig 2007 wens, dan ben ik in ieder geval niet te laat!

Dikke trui

Aanstaande donderdag is het op Vlaamse scholen 'Dikke Truiendag'. De kachel wordt dan een graadje lager gezet en alle kinderen komen in een dikke trui op school. Het is een initiatief van de overheid om kinderen bewust te maken van het broeikaseffect. In Amerika heb je op kantoren 'Casual Friday', als ze nu bijvoorbeeld ook een 'Woolly Wednesday' instellen, dát zou pas een hoop schelen! Of in bejaardenhuizen. Twee graadjes lager die boel en allemaal een plaid om de knieen of, nog beter: bewegen! Rollaterwedstrijden in de gangen, snelbreien (aan die dikke truien voor hun kleinkinderen) en klaverjassen gecombineerd met stoelendans.

Dream on

Ik droomde vannacht dat een vriend van ons bezoek kreeg van een oude man. Deze oude man zei dat hij zijn vader was: 'Wij hebben precies dezelfde neusgaten, zie je wel?' Dat klopte. De vriend keek om naar mij, ik zei: 'Ik heb altijd al gevonden dat je niet op je broers leek'. Dat klopt ook. Daarna moest ik me haasten, want in de trein die ik moest halen, zat Linda de Mol op me te wachten.

Citaat

De mens is het enige levende wezen dat zich bewust is dat het sterven moet, en het enige dat lacht.

Albert Camus

Parapoes

Ik wil hier geen discussie uitlokken over de vraag of er 'meer is tussen hemel en aarde', maar het verhaal van Snuitje, onze vroegere poes, mag toch niet onverteld blijven...

In de woonkamer hadden wij, iets onder het plafond, in de muur een roostertje. Ik heb nooit precies geweten waar het voor diende, misschien kwam er een soort luchtkanaal tussen ons huis en het huis van de buren op uit. In de tijd dat wij daar woonden, heb ik Snuitje een aantal malen 'iets' zien volgen dat vanaf de ene kant van de kamer overstak en via het rooster verdween.Ogen groot, lijfje doodstil. Er ging daar wat voorbij. Snuffie merkte nooit iets.

Money makes the world....

For the record:
The total cost, in U.S. taxpayers dollars, of the war in Iraq thus far is:
$585,000,000,000.00

five hundred and eighty five BILLION dollars.

Bron: Moby's journal

Bodies

Ja, dit is wel een pakkende kop, he? Ik ga het (deze week in ieder geval) nog één keer over de dreefafgraving hebben. Gisteren kregen we van het Stadsdeel Zuidoost een update over de werkzaamheden. Dat doen ze wel netjes moet ik toegeven, hoewel er voor de rest een hoop te mopperen valt, ik ga in ieder geval bij de gemeenteraadsverkiezingen NIET op de PvdA stemmen, niet dat ik dat al van plan was, maar dit terzijde... Er staat een hoop te gebeuren, maar eerst moet er nog een groot gedeelte van het dreeflichaam afgegraven worden. Het moet toch niet gekker worden! De taal van het werken aan de weg (frezen, grondverzet, enz.) is een wonderlijke taal.

Vindlijst

Vroeger vond ik heel veel dingen. Nu bijna nooit meer, helaas. Hoewel; afgelopen woensdag nog een splinternieuw Dikkie Dik boekje midden op straat en vorig weekend in het zand bij de dreefgraving (ja, daar is 'ie weer!) een gekraste cd uit de Blue Note Collections van Art Blakey and the Jazz Messengers.
Maar de beste vondsten dateren nog uit het guldentijdperk: een besmeurd tientje in de tramrails, een briefje van vijftig op de grond voor de HEMA en als klapper: een vers, keurig in vieren gevouwen honderdje een paar meter vanaf een pinautomaat op het Damrak! Daar was ik nog een hele ochtend ontdaan van. Had ik het naar de politie moeten brengen? Wat hadden die ermee gedaan? Gaat iemand die geld verloren is, naar het politiebureau? Ik was er heel blij mee en kon het goed gebruiken. Ook heb ik een keer een fietsstoeltje in de bosjes gevonden en een Tamagotchi op het fietspad. En verder puzzelstukjes, een enkele oorbel, kralen, playmobil, een rood plastic hartje, een houten blokje, een vierkleurenpotlood en nog veel meer. Ik kan het niet laten liggen, ik vind het zo sneu voor die kleine dingetjes. Het is een afwijking, ik weet het.

Avondschaduw

Ik ben niet zo van de souvenirs. Als ik iets meeneem van vakantie, dan moet het bruikbaar zijn, niet alleen om naar te kijken. Meestal kom ik dan ook thuis met gekke schriftjes (die uit Tsjechie en Ierland zijn het mooist, want aandoenlijk lelijk) of etenswaren in vreemde blikjes. Of oorbellen. Die kun je nooit genoeg hebben. ;-) Voor dit beeldje heb ik een uitzondering gemaakt. In Toscane zijn er gebieden waar bij opgravingen veel Etruskische voorwerpen zijn gevonden. Ook dit beeld:
"L'Ombra della Serra" genoemd; Avondschaduw. Alleen al om die naam zou je d'r verliefd op worden. En ook omdat het veel wegheeft van de schilderijen van Amedeo Modigliani, dat langgerekte. Ik heb er een kleine reproductie van gekocht en ik vind hem nog steeds erg mooi. Het verhaal erachter is ook heel bijzonder: het beeld, zo'n 60 cm lang en een paar duizend jaar oud, was door een boer op zijn land gevonden en jarenlang door hem als pook gebruikt. Totdat iemand hem er op wees dat het wel een heel vreemd soort pook was...