Fatma's food
Elke keer wordt het meer. Fatma begint al te glunderen als ze mijn bijna onthutste blik ziet als ik de kamer binnenkom. De tafel staat weer vol met eten en ik móet aan de bak. Fatma vindt dat ik te weinig eet, dus giet ze maar weer een scheut honing over een pannenkoekje en legt die op m'n bordje. 'Thee, Irene?' Voor ik nee kan zeggen is mijn kopje al weer vol. Vandaag waren er pannenkoekjes, olijven, speciale kaas, komkommer, tomaat en een schaaltje met een verrukkelijk soort roompudding bestrooid met pecannoten. 'Irene, eten!' Ik zucht een beetje voor de vorm en zeg dat ik te dik word. Fatma vindt van niet. Ze pakt me bij m'n heup en gebaart dat er nog wel wat vet bij mag. Wat ik niet opkan, krijg ik in een schaaltje mee naar huis. En tussendoor doen we met volle mond ook nog de nederlandse les.
Afiyet Olsun!
7 comments:
Wat een hartelijkheid! Daar kunnen wij Nederlanders nog veel van leren...
Nederlands met volle mond... Dat bestaat niet!
Wat een heerlijk eten! Doet me meteen verlangen naar de warmte. Mijn vader zit nu in Turkije, in Arsus (bij Iskenderun), ook omringd door deze hartelijkheid.
En in het vervolg eerst op de weegschaal en controleren of je niet bent afgevallen, dus. ;)
Wat heerlijk! -Zowel de gerechten zelf als het onthaal! Jij hebt vast een superavond gehad- en fatma ook!
gezellige boel...
Haha... komt allemaal heel bekend voor. Fatma is zeker Turks? Alhoewel.. pannekoeken met honing is weer marokkaans....
Post a Comment