Bloody Tourists

Ik reis graag, maar wil geen toerist zijn. Overal waar ik ben, probeer ik op te gaan in de omgeving, me aan te passen aan de gebruiken en de kleding van de 'locals'. Ik heb ook geen specifieke vakantiekleding.Als ik nederlanders hoor in het buitenland hou ik stijf m'n mond dicht tot ze voorbij zijn. Jarenlang heb ik gewoond in een lustoord voor toeristen, om de hoek bij het Waterlooplein, Artis, het Joods Historisch Museum en de Hortus Botanicus. Honderden buitenlanders hebben mij de weg gevraagd. 'The fleemarket? Right around the corner, you can see it from here (if you use your eyes)' 'The Zoo? Over the bridge and the first street on your left. You can hear the lions already (if you use your ears, that is)' 'The Anne Frankhouse? No, you have to go somewhere else, this is the Anne Frankstraat, that is something completely different' Ja, dat is ook wel een beetje stupid, maar what can I eraan doen? Mijn vakantiegeluk was compleet toen een Italiaan mij in Rome de weg vroeg. Even geen toerist, even doen alsof je daar woont. Niet uit snobisme, maar omdat ik daar van geniet. En daar gaat het voor mij om in de vakantie.