Tuesday, April 18, 2006

Doe mij maar een uniform



Ik heb niets met het leger, ben zo pacifistisch als de pip, maar ik hoopte bij elke baan in de gezondheidszorg maar weer dat ik een uniform aanmocht. Helaas. Nee, daar doen wij niet meer aan. Het staat zo afstandelijk voor de clienten. Maar het is zo hándig! Je kleding wordt niet vies. Je hoeft 's morgens niet meer te bedenken wat je nu weer aan moet. Ik vind bijvoorbeeld de Engelse schooluniformen ook helemaal niet gek. Iedereen gelijk, allemaal hetzelfde aan, geen gedoe met merkkleding. Ik ben er voor. Kijk maar eens naar het plaatje en zeg dan nog eens dat een uniform niks is ;-)

9 comments:

Ron said...

Ik kijk... ik kijk... en zie een man met een Tibetaanse oogopslag.

Anonymous said...

Iedereen gelijk, daarom had Mao van die leuke pakjes. Hoe zou Richard zo'n Mao-pak staan?

Irene said...

@gerard: he, nou, pfff...zo bedoel ik het niet..

Anonymous said...

Weet ik Ireen, maar ik kon het niet laten. ;-)

Erika said...

Ooit mocht ik bij mijn vakantiewerk in het bejaardencentrum zo'n mooi gesteven wit schortje voor, dat vond ik prachtig. Maar wat kostschoolkleding betreft; iemand die ik ken, die in Engeland op school heeft gezeten, vertelde, dat ook daar wel degelijk sprake was van verschil onderling. De ene witte blouse was duidelijk van een andere kwaliteit dan de andere en ga zo maar door...

Merel said...

'pip'? :) sorry, daar bleef ik bij steken (en bij de herinneringen aan an officer and a gentleman natuurlijk)

Gonda said...

Ik draag bedrijfskleding, je zou het een soort uniform kunnen noemen :-) En inderdaad reuze gemakkelijk, nooit zorgen over wat je aan moet.
Het is een donkergrijs pak (broek en lang gilet met handige zakken) en een keurige blouse met lange mouwen eronder. Die hebben we in twee kleuren: wit met een grijs lengtestreepje en oudroze. Mijn enige zorg 's ochtends is of het schoon en gestreken is!

Anonymous said...

Een net pak is ook een soort kostuum, toch?

Irene said...

@oh!: dat zou je wel willen, he? ;-)