Openbaar vervoer
Het regende dat het een aard had. In de bus was het vol en het rook er heerlijk naar dampende jassen. Ik verwachtte gesloten, nukkige gezichten. Ik verwachtte het loodzware zwijgen dat er kan heersen in een ruimte vol mensen die tot elkaar veroordeeld zijn. Maar niets van dat alles. De busschauffeur begroette iedereen met een lach en een grap. Tegen de mevrouw die na mij instapte zei hij: 'Echt weer om met de Libelle en een lekker koppie thee onder de lamp te zitten, niet, wijffie?' Ze knikte verheugd. De mensen in de bus glimlachten naar elkaar. Toen we vlakbij mijn eindhalte de rotonde naderden en ik opstond, riep hij: 'En we doen vandaag een rondje van de chauffeur!' Inplaats van de afslag te nemen reed hij nog eens extra rond, met een bus vol hardop lachende mensen.
7 comments:
Mmmm... het moet toch niet gekker worden...
Gelukkig zijn ze er nog: chauffeurs die er een lolletje van maken. :-)
Met zo'n chauffeur kun je toch niet chagrijnig blijven :-) Erg grappig!
En toen werd je helaas wakker?
@ron: het was écht, ze bestaan nog!
Volgens mij ken ik die buschauffeur! (Kan me niet voorstellen dat er hier twee van zijn).
Het gemak en het genoegen van van die openlijke geestigheid, dat lijkt uit de oude doos. Dan zie je 'het' even weer anders.
Post a Comment