Dansmarieke
Vannacht, in mijn droom, heb ik gedanst. Niet zomaar een dansje, ik was geweldig. Ik zweefde als een echte Ginger Rogers over de marmeren vloer van een gebouw dat verdacht veel leek op mijn oude middelbare school. Groepjes mensen keken aan de kant bewonderend toe. Logisch, vond ik, want ik voelde zelf wel aan dat het een staaltje hogeschooldansen was, wat ik daar weggaf. In het dagelijkse, wakkere leven breng ik er absoluut niets van terecht, maar na vannacht kan ik daar mee leven. Ik weet nu hoe het is. Ik voel het nog in mijn benen. Heerlijk.
8 comments:
Prachtig hoe de verbeelding een bron van vrede blijkt.
Ahh, dat was een fijne droom! Dan voel je je supersterk als je wakker wordt! Een blij begin van de dag.
Mijn zusje droom de als klein meisje iedere nacht opnieuw dat ze kon vliegen. Voor haar verjaardag vroeg ze vleugeltjes. Toen ze die niet kreeg en haar was uitgelegd dat ze nooit van haar leven ziou kunnen vliegen heeft ze uren gehuild.
Wijsheid komt met de jaren.
Ik was in mijn droom even hier op jouw blog, of niet ?
Mooi gedroomde essay !
@casper: jammer dat wijsheid helaas vaak samen gaat met teleurstelling..Ik hoop voor je zus dat ze nog steeds vliegt in haar dromen.
Mooi dat een droom je dag op een positieve manier kan beinvloeden.(helaas ook op een negatieve manier)
Mag ik deze dans van U?
@gerard: Okee, mits je over werkschoenen met stalen neuzen beschikt...
Post a Comment