Op de rand van zijn bed
Gisteravond las ik een opmerkelijk stukje over Nelson Mandela in de krant. De verteller is André Brink, schrijver, strijder tegen de apartheid (al vanaf de jaren zestig) en een goede vriend van Mandela.
'Hij heeft vier secretaresses, zo actief is hij. Hij had deze vrouwen bij zich tijdens zijn afscheidstournee toen hij alle staatshoofden wilde bedanken die hem hadden geholpen. Iedere avond aan het einde van de dag, toen hij reeds in bed lag, ontbood hij zijn secretaresses om op zijn bed te komen zitten en hem te vertellen wat hij die dag verkeerd had gedaan. Met een naieve oprechtheid. Hij wilde dat echt weten. Ik kan me niet voorstellen dat een mannetje als Bush zoiets zou doen. Bush gelooft gewoon niet dat hij iets verkeerd kan doen. Mandela's menselijkheid, zijn begrip, zijn kommer over anderen, die is onvoorstelbaar. Het straalt uit hem. Als je vijf minuten bij hem bent geweest, vergeet je het al niet meer. Zo'n ontmoeting blijft een gloeiend vuurtje in je hart.'
7 comments:
Je mag bij mij ook op de rand van m'n bed komen zitten... ;-)
@pascal: Ík? ;-)
Dat getuigt van veel wijsheid. Ik vind het ook zo bewonderenswaardig dat hij na vele jaren van opsluiting respectvol omging met zijn vroegere tegenstanders. Het is een groot en wijs mens.
Nelson Mandela is een toonbeeld van nederigheid.
Soms zitten wij bloggers steeds bij elkaar op de rand van het bed, of zullen we maar zeggen, op de rand van de gedachten.
He Marius, dat vind ik best een mooie warme gedachte. Allemaal overal ter wereld en toch 'connected'...
Groot (figuurlijk) ben je pas, als je 'gewoon' toegeeft dat . . . . en dit vervolgens de inzet laat zijn voor het werken naar een betere wereld. En die begint bij jezelf !
PS : Ik heb je met jou goedvinden bij mijn 'links' ondergebracht.
@alexander: natuurlijk vind ik dat goed, ik voel me vereerd.
Post a Comment