Achtbaan

Even heel druk. Met heel veel.
Dus heel even niet hier.
Maar heel snel weer terug.
Heel erg beloofd.

Namelijk

Wij wonen in een klein stukje straat. Tien huizen in totaal. In drie van die huizen wonen mannen die Gerard heten. Gelukkig noemt eentje zich Ger, dat maakt het allemaal wat overzichtelijker. Toen we er net woonden dacht ik dat de buurman op de ene hoek ook Gerard heette, maar hij was een Johan. Volgt u mij nog? Na een tijdje wisten we nog steeds niet hoe de buurman van de andere hoek heette. We noemden hem voor het gemak Ben, omdat hij er uitzag als een Ben. Vond ik. Het was in de tijd van de "Ben" mobiele telefoons. "Ben" werd overgenomen door een andere maatschappij en hoewel we inmiddels weten dat de buurman René heet, is 'ie voor ons nog steeds "T-Mobile".

Dansmarieke

Vannacht, in mijn droom, heb ik gedanst. Niet zomaar een dansje, ik was geweldig. Ik zweefde als een echte Ginger Rogers over de marmeren vloer van een gebouw dat verdacht veel leek op mijn oude middelbare school. Groepjes mensen keken aan de kant bewonderend toe. Logisch, vond ik, want ik voelde zelf wel aan dat het een staaltje hogeschooldansen was, wat ik daar weggaf. In het dagelijkse, wakkere leven breng ik er absoluut niets van terecht, maar na vannacht kan ik daar mee leven. Ik weet nu hoe het is. Ik voel het nog in mijn benen. Heerlijk.

Taligheid

Meizoentje
Dauwdruppel
Hunkering
Kamperfoelie
Aai
Boterkoek
Zuchtje
Melancholie

These are a few of my favourite words...

(en de uwe?)

Recalcitrant op zondag

Mijn linklijstje wisselt nog wel eens. Gelukkig stellen de meesten me nooit teleur, die lees ik elke dag weer graag. Maar ik heb de laatste tijd sneller de neiging om iemand weer uit mijn lijstje te verwijderen. En dan niet omdat ze slecht zijn (ik zet zelf ook dingen op dit weblog waarvan ik denk: dat had wel wat beter gekund, Ireen), de meest voorkomende reden is: snobisme. Er zijn webloggers die schrijven alsof ze alle wijsheid in pacht hebben. Een post kan soms zo'n belerend toontje hebben dat het bij mij gaat kriebelen. Ik kan daar niet zo goed tegen. Ik ben gek op tips over boeken, films en tentoonstellingen bijvoorbeeld. Maar ga me alsjeblieft niet vertellen hoe ik de wereld móét zien. Oh jee, ik geloof dat ik maar ophou, ik heb iets teveel energie vandaag. Ik ga eens kijken waar ik het kan afreageren. ;-)

Huilen op vrijdag

Klik en laat het maar gaan.

Grijze wolk

Het is niet altijd roze wolkerig op mijn werk.
Deze week hadden we twee miskramen, een dode vrucht als gevolg van een vruchtwaterpunctie en een baby met een zeldzame aandoening en daardoor een zeer slechte levensverwachting. Er gebeurden ook mooie dingen, maar soms is er groot verdriet. Dat wil ik toch even kwijt. Daar was mijn weblog ook voor, had ik me bedacht. Zie hierboven, bij de titel van mijn blog.

Modern Times

Ik probeerde op een post te reageren vandaag, wat niet lukte in eerste instantie. Deze 'boodschap' kreeg ik ervoor in de plaats. Moet ik nu tóch een andere taal gaan leren?
Het gekke is, dat er een paar keer 'dinges' staat, aan het begin en het eind. Dat intrigeert me zo! Heeft een computerprogrammeur gedacht: hoe heet die code nou toch weer... de "dinges" ofzoiets?

Unable to save comment: INSERT INTO HS_incoming_comment_log SET user = 'dinges', name = 'Ireen', email = 'irenevandalen@yahoo.ie', url = 'http://www.irenevandalen.blogspot.com', message = \r\n\r\n---11-1-11---array (\n 0 => \n array (\n \'a\' => \'21260\',\n \'name_cookie\' => \'Ireen\',\n \'email_cookie\' => \'irenevandalen@yahoo.ie\',\n \'url_cookie\' => \'http://www.irenevandalen.blogspot.com\',\n \'com_ser\' => \'YTo5OntzOjU6InNuYW1lIjtzOjU6IklyZWVuIjtzOjY6InNlbWFpbCI7czoyMjoiaXJlbmV2YW5kYWxlbkB5YWhvby5pZSI7czo0OiJzdXJsIjtzOjM3OiJodHRwOi8vd3d3LmlyZW5ldmFuZGFsZW4uYmxvZ3Nwb3QuY29tIjtzOjg6InNtZXNzYWdlIjtzOjE2OToiTWV0IGVlbiB0cmFuc2lzdG9ycmFkaW8geml0IGplIHN0cmFrcyBvb2sgZ29lZCBiaWogZWVuIHJhbXAsIGxhcyBpayBpbiBlZW4gd2F0dGVkb2VuYmlqZWVuY3Jpc2lzc2l0dWF0aWVmb2xkZXIuIERhXCdzIG1vb2kgbWVlZ2Vub21lbi5ab3JnIHdlbCB2b29yIHZvbGRvZW5kZSBiYXR0ZXJpamVuLiI7czo1OiJzZGF0ZSI7czoxMDoiMTE2OTAzODMwMyI7czozOiJzaXAiO3M6MTQ6Ijg1LjE0NC4xNDEuMjA0IjtzOjQ6InNtb2QiO2I6MDtzOjc6InJhbmRrZXkiO2k6MjEyNjA7czo4OiJyYW5ka2V5MiI7czo2OiIzZjI2MjQiO30=\',\n ),\n 1 => \n array (\n \'name_cookie\' => \'Ireen\',\n \'email_cookie\' => \'irenevandalen@yahoo.ie\',\n \'url_cookie\' => \'http://www.irenevandalen.blogspot.com\',\n \'com_ser\' => \'YTo5OntzOjU6InNuYW1lIjtzOjU6IklyZWVuIjtzOjY6InNlbWFpbCI7czoyMjoiaXJlbmV2YW5kYWxlbkB5YWhvby5pZSI7czo0OiJzdXJsIjtzOjM3OiJodHRwOi8vd3d3LmlyZW5ldmFuZGFsZW4uYmxvZ3Nwb3QuY29tIjtzOjg6InNtZXNzYWdlIjtzOjE2OToiTWV0IGVlbiB0cmFuc2lzdG9ycmFkaW8geml0IGplIHN0cmFrcyBvb2sgZ29lZCBiaWogZWVuIHJhbXAsIGxhcyBpayBpbiBlZW4gd2F0dGVkb2VuYmlqZWVuY3Jpc2lzc2l0dWF0aWVmb2xkZXIuIERhXCdzIG1vb2kgbWVlZ2Vub21lbi5ab3JnIHdlbCB2b29yIHZvbGRvZW5kZSBiYXR0ZXJpamVuLiI7czo1OiJzZGF0ZSI7czoxMDoiMTE2OTAzODMwMyI7czozOiJzaXAiO3M6MTQ6Ijg1LjE0NC4xNDEuMjA0IjtzOjQ6InNtb2QiO2I6MDtzOjc6InJhbmRrZXkiO2k6MjEyNjA7czo4OiJyYW5ka2V5MiI7czo2OiIzZjI2MjQiO30=\',\n ),\n 2 => \n array (\n \'DOCUMENT_ROOT\' => \'/home/haloscan/public_html\',\n \'HTTP_ACCEPT\' => \'image/gif, image/x-xbitmap, image/jpeg, image/pjpeg, application/x-shockwave-flash, application/vnd.ms-excel, application/vnd.ms-powerpoint, application/msword, */*\',\n \'HTTP_ACCEPT_ENCODING\' => \'gzip, deflate\',\n \'HTTP_ACCEPT_LANGUAGE\' => \'nl\',\n \'HTTP_CONNECTION\' => \'Keep-Alive\',\n \'HTTP_COOKIE\' => \'name_cookie=Ireen; email_cookie=irenevandalen%40yahoo.ie; url_cookie=http%3A%2F%2Fwww.irenevandalen.blogspot.com; com_ser=YTo5OntzOjU6InNuYW1lIjtzOjU6IklyZWVuIjtzOjY6InNlbWFpbCI7czoyMjoiaXJlbmV2YW5kYWxlbkB5YWhvby5pZSI7czo0OiJzdXJsIjtzOjM3OiJodHRwOi8vd3d3LmlyZW5ldmFuZGFsZW4uYmxvZ3Nwb3QuY29tIjtzOjg6InNtZXNzYWdlIjtzOjE2OToiTWV0IGVlbiB0cmFuc2lzdG9ycmFkaW8geml0IGplIHN0cmFrcyBvb2sgZ29lZCBiaWogZWVuIHJhbXAsIGxhcyBpayBpbiBlZW4gd2F0dGVkb2VuYmlqZWVuY3Jpc2lzc2l0dWF0aWVmb2xkZXIuIERhXCdzIG1vb2kgbWVlZ2Vub21lbi5ab3JnIHdlbCB2b29yIHZvbGRvZW5kZSBiYXR0ZXJpamVuLiI7czo1OiJzZGF0ZSI7czoxMDoiMTE2OTAzODMwMyI7czozOiJzaXAiO3M6MTQ6Ijg1LjE0NC4xNDEuMjA0IjtzOjQ6InNtb2QiO2I6MDtzOjc6InJhbmRrZXkiO2k6MjEyNjA7czo4OiJyYW5ka2V5MiI7czo2OiIzZjI2MjQiO30%3D\',\n \'HTTP_HOST\' => \'www.haloscan.com\',\n \'HTTP_UA_CPU\' => \'x86\',\n \'HTTP_USER_AGENT\' => \'Mozilla/4.0 (compatible; MSIE 7.0; Windows NT 5.1; WFX)\',\n \'HTTP_X_FORWARDED_FOR\' => \'85.144.141.204\',\n \'PATH\' => \'/usr/kerberos/sbin:/usr/kerberos/bin:/usr/local/sbin:/usr/local/bin:/sbin:/bin:/usr/sbin:/usr/bin:/usr/X11R6/bin:/root/bin\',\n \'REMOTE_ADDR\' => \'192.168.1.44\',\n \'REMOTE_PORT\' => \'57863\',\n \'SCRIPT_FILENAME\' => \'/home/haloscan/public_html/comments\',\n \'SERVER_ADDR\' => \'192.168.1.41\',\n \'SERVER_ADMIN\' => \'root@pe17502.liverack.com\',\n \'SERVER_NAME\' => \'pe17501.lrdns.com\',\n \'SERVER_PORT\' => \'80\',\n \'SERVER_SIGNATURE\' => \'\',\n \'SERVER_SOFTWARE\' => \'LiveRack\',\n \'GATEWAY_INTERFACE\' => \'CGI/1.1\',\n \'SERVER_PROTOCOL\' => \'HTTP/1.1\',\n \'REQUEST_METHOD\' => \'GET\',\n \'QUERY_STRING\' => \'a=21260\',\n \'REQUEST_URI\' => \'/comments/dinges/8414131469174088751/?a=21260\',\n \'SCRIPT_NAME\' => \'/comments\',\n \'PATH_INFO\' => \'/dinges/8414131469174088751/\',\n \'PATH_TRANSLATED\' => \'/home/haloscan/public_html/dinges/8414131469174088751/\',\n \'PHP_SELF\' => \'/comments/dinges/8414131469174088751/\',\n \'argv\' => \n array (\n 0 => \'a=21260\',\n ),\n \'argc\' => 1,\n ),\n)', date = '1169038303', ip = '85.144.141.204', comment = '8414131469174088751'The table 'HS_incoming_comment_log' is full

Dommigheid en de slaapkamer

Ik heb altijd een blauwe plek op mijn linkerbeen omdat ik altijd tegen de punt van het bed loop. Ik doe nog altijd het 'lichtknopje' aan in de slaapkamer terwijl dat al meer dan een halfjaar het knopje van de plafondventilator is. Ik probeer nog altijd aan de verkeerde kant de luxaflexen te bedienen terwijl die al weer een hele tijd aan de andere kant zitten.

Luchtigheid

Versgemalen koffie
Versgesneden groente
Pasgemaaid gras
Babyshampoo
Chanel no. 5 in de nek van mijn oma
Boter die wordt bruingebraden in de pan
Velpon
Zeelucht
Vrieslucht
Oliebollen
Benzine (kan er niks aan doen)
Appeltaart
Mijn eigengebakken bruine brood
......
these are a few of my favourite smells...

Zondag in het bos

We liepen in het Amsterdamse Bos vandaag. Het was mooi koud en zonnig. Het was ontzettend druk met joggers en honden, maar daar mochten we niet over mopperen. Wij jogden dan weliswaar niet, maar we hadden wél een hond bij ons. Laag overkomende vliegtuigen boven ons, soms zo dichtbij dat je bijna de passagiers kon zien zitten. Het was een indrukwekkend gezicht, maar de herrie en de doordringende geur van kerosine maakten dat we niet het gevoel hadden dat we nu echt 100% gezond bezig waren. Ze mogen het dan ontkennen, maar de kerosine wordt gewoon geloosd boven land. We zagen het vandaag, we zien het vaker gebeuren boven ons huis in de Bijlmer. In de zomer hangt de geur van kerosine hier zwaar in de lucht. Wat wél heel mooi was (elk nadeel heb ze voordeel, zullen we maar zeggen) was het geruis van de bomen als er een vliegtuig voorbij was. Eerst is het stil, daarna hoor je als het ware een stormvlaag vanaf ver door de boomtoppen komen. Het vliegt over je heen in het kielzog van het vliegtuig en dan is het abrupt weer stil.

Op de rand van zijn bed

Gisteravond las ik een opmerkelijk stukje over Nelson Mandela in de krant. De verteller is André Brink, schrijver, strijder tegen de apartheid (al vanaf de jaren zestig) en een goede vriend van Mandela.
'Hij heeft vier secretaresses, zo actief is hij. Hij had deze vrouwen bij zich tijdens zijn afscheidstournee toen hij alle staatshoofden wilde bedanken die hem hadden geholpen. Iedere avond aan het einde van de dag, toen hij reeds in bed lag, ontbood hij zijn secretaresses om op zijn bed te komen zitten en hem te vertellen wat hij die dag verkeerd had gedaan. Met een naieve oprechtheid. Hij wilde dat echt weten. Ik kan me niet voorstellen dat een mannetje als Bush zoiets zou doen. Bush gelooft gewoon niet dat hij iets verkeerd kan doen. Mandela's menselijkheid, zijn begrip, zijn kommer over anderen, die is onvoorstelbaar. Het straalt uit hem. Als je vijf minuten bij hem bent geweest, vergeet je het al niet meer. Zo'n ontmoeting blijft een gloeiend vuurtje in je hart.'

Zomaar

Ik voel me altijd weer een beetje gelukkig als ik het gezicht van Nelson Mandela zie.

Openbaar vervoer 2

Een aantal jaar geleden ging ik laat op de avond met de trein terug naar Amsterdam. Bij de kaartcontrole liet ik de conducteur mijn abonnement zien, dat hij uitgebreid ging bestuderen. 'Leuke foto! In het echt ben je nog leuker. En is dit je échte leeftijd? Nou, dat zou je niet zeggen!' Zo ging het nog even door en ik zat me daar, met een rood hoofd, in een gelukkig niet al te volle coupé, flink te generen. 'Waar staan die initialen voor?' Om er vanaf te zijn vertelde ik hem mijn voornaam ('Ook mooi!') en gelukkig ging hij toen verder met zijn bezigheden. Toen we na zo'n twintig minuten vlakbij de bestemming waren, hoorde ik door het omroepsysteem: 'Geachte reizigers en Irene: wij naderen thans Station Amsterdam Centraal, eindpunt van deze trein. Gelieve hier uit of over te stappen. Ik herhaal: Geachte reizigers en Irene...'

Openbaar vervoer

Het regende dat het een aard had. In de bus was het vol en het rook er heerlijk naar dampende jassen. Ik verwachtte gesloten, nukkige gezichten. Ik verwachtte het loodzware zwijgen dat er kan heersen in een ruimte vol mensen die tot elkaar veroordeeld zijn. Maar niets van dat alles. De busschauffeur begroette iedereen met een lach en een grap. Tegen de mevrouw die na mij instapte zei hij: 'Echt weer om met de Libelle en een lekker koppie thee onder de lamp te zitten, niet, wijffie?' Ze knikte verheugd. De mensen in de bus glimlachten naar elkaar. Toen we vlakbij mijn eindhalte de rotonde naderden en ik opstond, riep hij: 'En we doen vandaag een rondje van de chauffeur!' Inplaats van de afslag te nemen reed hij nog eens extra rond, met een bus vol hardop lachende mensen.

Slapeloos in Amsterdam

Vannacht kon ik niet in slaap komen. Klaarwakker lag ik afwisselend naar het plafond te staren, te woelen en met mijn ogen stijf dicht te proberen mezelf in slaap te hypnotiseren. Visualiseer een weitje. Je ligt helemaal alleen in een weitje in de zon en..in no time was het hele weitje volgestouwd met mensen, dieren en gebouwen. Hup, daar kwam weer een idee voorbij voor mijn, hopeloos vastzittende, verhaal. Afgewezen vanwege niet logisch. Op een gegeven moment lag ik alleen maar te denken: 'Hoe heette dat gezin van de Cosbyshow nu in godsnaam ook weer van hun achternaam?' Ik kwam er niet op, probeerde weer aan niets te denken. Toen ik bijna weggleed, riep iemand keihard in mijn hoofd: 'Huxtable!!' En ja, daar lag ik weer met open ogen, want nu moest ik daarbij alle voornamen van het gezin gaan zoeken. Ik heb het kwart over twee zien worden.

Wintervoeten

Van de zomer nam ik me voor om ook een 'reportage' te maken van mijn wintervoeten. Tenminste; van mijn voeten in mijn winterschoeisel. Het zou natuurlijk het leukst zijn als die voeten gefotografeerd konden worden op verschillende winterondergronden. Ijs, sneeuw, ijzel.. Helaas, het schijnt er niet in te zitten. Ik mis de winter. Ik hou van kou. Ik vind het heerlijk om met harde wind langs het strand te lopen. Ik hou van de geur van open haarden in de late vriesavond. Het gloeien van mijn handen en wangen als ik het warme huis weer inkom. Mijn zachte sokken in bed. De enorme zwarte omslagdoeksjaal, door mijn moeder gebreid. Het knerpen van sneeuw na een vriesnacht. Vetbollen voor de mezen. Strakblauwe lucht boven de bevroren plas. Ik ga nu even zachtjes huilen.

Oh, wat vind ik dit leuk!

Sinds ik mijn weblog heb aangepast, kan ik me opeens helemaal uitleven met plaatjes. Misschien is het iets teveel van het goede. More is more, lijkt het wel. Maar voor nu: laat me maar even spelen. Ik vind het zo leuk dat het werkt! Eigenlijk wil ik er ook nog muziek op kunnen zetten, maar dat zit er niet in bij Blogger. En dat is waarschijnlijk maar goed ook.

'The Office'

Was ik bezig om de mappen met medische gegevens van tien jaar geleden te legen, om ze daarna naar de "belangrijkepapierenvernietigingscontainer" (woordwaarde 30 punten ;-) af te voeren, schijnen we ze opeens víjftien jaar te moeten bewaren! En we hebben al zo weinig ruimte! Verder moet alles van 2006 gedeclareerd worden voor het eind van de week. Toen ik hier begon te werken waren er drie belangrijke zorgverzekeraars: Agis, Zorg en Zekerheid en Zilveren Kruis, plus nog wat kleintjes. Sinds de invoering van het nieuwe zorgstelsel vorig jaar zijn het er zo'n dertig, van FBTO tot Menzis, van Fortis tot Anderzorg, enz, enz. Soms moet ik van alle clienten een aparte uitdraai maken. Het kost een hoop moeite en tijd en vaak wordt er, om redenen die nooit geheel duidelijk worden, een gedeelte niet uitbetaald. Mappen veranderen, tarieven aanpassen, jaarafrondingen...hoezo werken in de zorg? Ik speel kantoortje in deze tijd.

Vrolijk begin

"Ik ga toch zeker geen komijnekaas eten op nieuwjaarsdag?!"
Het jaar is hier goed begonnen met zo'n opmerking aan tafel ;-)

Happy New Year!