Monday, January 23, 2006

Fatma en ik 2


Fatma oefent de hele week. Ze schrijft alle marges van de reclameblaadjes die bij haar in de bus vallen vol met woorden. Een peer. Twee peren. De jongen. Het meisje. Fatma sta op. Fatma loop naar de deur. Hallo, hoe gaat het? Goedemorgen.
Vaak wijst ze op haar hoofd en zegt: Moeilijk. Daarna volgt een golf van turkse woorden waarvan ik niets versta. Soms noemt ze de namen van haar twee kinderen, wijst op haar oren en zegt: Probleem. Moeilijk. Haar twee kinderen zijn doof en zitten op een speciale school. Wij kijken elkaar aan en hopen dat het snel gaat, met die nederlandse lessen. Dan kan Fatma over haar kinderen vertellen, dan kunnen we samen zuchten, een beetje huilen en daarna weer lachen. Thee? vraagt Fatma. Ja graag, dankjewel. Bij het afscheid omhelzen we elkaar.

2 comments:

Merel said...

Zonder woorden lijken jullie elkaar ook al aardig te begrijpen. Vind ik ook al heel wat!

Anonymous said...

Ik heb een stokje weten te redden. :)

Wil je hem nog hebben? Ligt op mijn log op je te wachten. :)