Eng kind!
Door de post van Gerard van vandaag, realiseerde ik me opeens dat ook ik als kind dingen gedaan heb die me nu de haren te berge doen rijzen. Alleen al de oogst van mijn veertiende levensjaar: meerdere malen liften naar het strand, 's nachts zoenen op de begraafplaats en het engste: 'de motorman'. Ik zat met een vriendin op het marktplein van Zandvoort, toen er een aantal jonge mannen op motoren vlakbij stilstonden. Ik was bijzonder geimponeerd door de machtige Easy Riderachtige machines en een van de mannen vroeg of ik soms een ritje wilde maken. Dat wilde ik wel. Na een rondje door Zandvoort stopte hij bij de duinen en vroeg of ik mee ging wandelen. 'Nee', zei ik, een beetje verbaasd. Daarom was ik toch niet meegegaan? 'Oké', antwoordde hij en we reden weer terug. Als moeder van twee dochters krijg ik nog steeds pijn in mijn buik bij het idee wat er had kunnen gebeuren. En ook ben ik de motorman nog steeds dankbaar dat hij geen misbruik heeft gemaakt van een naief veertienjarig meisje.
8 comments:
Oei, dat had even anders kunnen aflopen! Eng kind!
Ik kan me voorstellen dat je daar achteraf de kriebels van krijgt. Goed dat je gelijk nee zei. Toch netjes van die jongen dat hij je weer teruggebracht heeft.
Weet je trouwens dat je ooit nog een ritje bij mij op achterop de brommer gemaakt hebt? Dat is natuurlijk niks vergeleken bij die motoren. En de brommer was ook nog van mijn broer! ;-)
Als kind zie je dat soort gevolgen niet. Jij was gewoon verbaasd dat hij wilde 'wandelen'!
Het was dus best een keurige jongen, hij heeft je netjes thuisgebracht.
Als moeder zie ik ook regelmatig dit soort beelden voor ogen bij mijn dochters... Dat zal wel moeder-eigen zijn...
getverderrie, dan ben ik toch heel wat minder eng geweest :)
Jong en geen gevaren zien. Soms mis ik dat wel eens. Gewoon ondoordacht dingen doen en nergens bij nadenken.
Zoiets heb ik ook eens gedaan op die leeftijd: achterop de motor van een Amerikaan gestapt, op Texel. Hij wilde met me naar de vuurtoren, maar was de weg kwijt en moppelde steeds iets dat klonk als: "Durgund Vurkur" (doorgaand verkeer).
Oei, toen ik even aan mezelf terugdacht... Toen wilde ik typen dat ik blij ben met twee jongens en toen sloeg de schrik al weer toe...
Gelukkig maar, ja.
Post a Comment