Twee potten rooibosthee
Scones met clotted cream
Lemon curd
Peer-anijsjam
Kersen-aardbeienjam
Cheesecake
Walnoottaart
Chocoladetaart
Wortel-notentaart
Fingersandwiches
Bonbons
Ik kan niet meer verder schrijven.
Ik heb er de kracht niet meer voor ;-)
Al zó lang had ik er naar verlangd: een sneeuwtje. Niet zo'n plastic geval met een nog plastikker figuurtje erin. Nee, een glazen bol, met daarin een mooi tafereeltje. Een huisje, met misschien wat boompjes en poppetjes en diertjes erbij. En dan de sneeuw; witte kleine vlokjes, niet van die grote, die geknipt leken te zijn van ouwe vleeswarenonder-leggertjes. Schudden, kijken, dromen.. De eerste dag dat ik mijn prachtsneeuwtje kreeg, rende ik meteen naar oma aan de overkant. Zij vond hem ook geweldig, maar ze mocht maar éen keer schudden, want stel je toch eens voor dat 'ie zou vallen! Daarna weer terug naar huis, voorzichtig lopend nu, want op de heenweg was ik wel erg roekeloos geweest. Mijn sneeuwtje in twee handen, mijn ogen alleen daarop gericht. Ik zag de put niet, ik struikelde. Ik kan er nog om huilen. Ik zie nog die scherven voor me en dat tafereeltje, dat opeens op straat toch wel erg van plastic leek...
Mijn dochters hebben mij voor mijn verjaardag een high tea aangeboden. Aanstaande vrijdag gaan we met z'n drieen. Ik dacht net; ik ga vast even een plaatje googelen en nu kríjg ik toch ontzettende trek! Jammer genoeg is het dinsdagavond, kwart over tien, geen tijd voor taart, thee en sandwiches. Ik ga zo maar vast naar bed, lekker lezen en hopen dat de trek weer overgaat.
Een heel toevallig vervolg op mijn post van eerder deze week: twee etalagepopbenen in het zand bij de 'dreefafgraving', die allang geen dreefafgraving meer is, maar een heuse, bijna affe nieuwe weg. Ik kwam er gisteren langs en ging daarnet met fototoestel op pad om het verschijnsel vast te leggen. Helaas waren ze al weg. Opvallend detail was ook dat éen been een donkergekleurde nylonkous droeg. Ik kan het niet meer bewijzen, jullie zullen me op m'n woord moeten geloven. Ik doe er maar een gegoogled plaatje bij.
En oh ja, ik blog deze week alweer een jaar!
Vanmorgen weer. Eén schoen aan de kant van de weg. Soms midden op de snelweg. Maar altijd alleen. Waar is de andere? Waarom ligt die schoen daar? Wie gaat er een eindje rijden en gooit dan een schoen uit het autoraampje? Het is een raadsel waar ik maar niet uitkom. Help!
Jullie mogen dus niet allemaal Daniel Craig leuk gaan vinden, die hou ik voor mezelf ;-) , maar ga alsjeblieft wél allen dit boek lezen! Woorden schieten te kort. Ren naar de boekwinkel of de bieb. Nu!
Iets over de inhoud: De jongen in de gestreepte pyjama begint in Berlijn in 1943. Als de negenjarige Bruno op een dag uit school komt, zijn al zijn spullen in kratten gepakt. Zijn vader heeft promotie gekregen, en Bruno en zijn familie moeten verhuizen naar een plek die ver weg is, waar niets te doen is en waar niemand is om mee te spelen. Hun nieuwe huis staat naast een hek dat zich uitstrekt zover het oog maar reikt, een hek dat Bruno afschermt van de vreemde mensen die hij daarachter ziet bewegen. Bruno wil ontdekkingsreiziger worden en besluit op onderzoek uit te gaan. Op een van zijn tochten ontmoet hij een jongen wiens leven en omstandigheden zeer verschillen van dat van hem. Toch sluiten de jongens vriendschap, maar het is een vriendschap die niet zonder gevolgen blijft...
"Sinds ik dit boek heb gelezen blijft het me achtervolgen… iedereen zou het moeten lezen, jong of oud, omdat het een zeldzaamheid is – een boek dat zo simpel lijkt, zo schijnbaar moeiteloos geschreven dat het haast perfect is. Het boek deelt een forse emotionele klap uit… Ik bleef naar adem snakkend achter, terwijl de tranen over mijn wangen rolden". The Irish Independent
Niet straks allemaal deze man ook leuk gaan vinden als hij in november als nieuwe James Bond te zien is! Ga eerst maar eens o.a. Road to Perdition, The Mother, Layer Cake en Munich kijken, om het dan met me eens te zijn: hij is niet alleen erg leuk (en een beetje fout en duister, maar dat zijn de leukste;-) maar ook een erg goeie acteur. Hoezeer ze ook zeiken over zijn ongeschiktheid als de nieuwe Bond. Craig. Daniel Craig.
Heerlijke vakantie gehad. Prachtig weer. Af en toe ook niet (zie foto). Verbazing over de norse Portugezen, een enkele uitzondering daargelaten. Ik doe altijd mijn best om in den vreemde beleefd en aardig te zijn (thuis trouwens ook) én in ieder geval in de taal van het land 'goeiedag' en 'dankuwel' te kunnen zeggen. Maar op de Portugezen had dat geen enkel effect. Voor de duidelijkheid moet ik er wel bij zeggen dat ze ook tegen elkaar sjaggerijnig deden, dus gelukkig lag het niet aan ons. Volgende keer weer naar Griekenland. En ook weer met mijn zus, want dat was een feestje! (nog wat andere foto's op Artifarti)
Vannacht moet ik om 3 uur op Schiphol zijn. Eigenlijk om half 3, maar we vliegen niet naar de States, dus zóveel tijdrovende veiligheidsmaatregelen verwacht ik niet, ik durf een halfuurtje later ;-) Samen met mijn zus naar Portugal. Volgens een collega schijnt het daar 39 graden te zijn, maar volgens de Volkskrant van vanmorgen 26 graden. Lijkt me iets aangenamer. Ik ben geneigd de Volkskrant te geloven. Hier schijnt het ook mooi te blijven, dus niet jaloers worden. Tot over een week maar weer.
Aanstaande donderdag 8 juni, is het wereldwijd Oceaandag. Wist ik niet. Jullie denk ik ook niet. In het kader daarvan zijn er in het aquarium van Artis die dag allerlei activiteiten georganiseerd door b.v. Stichting de Noordzee en het Wereld Natuurfonds. Er is o.a. een 'voelpoel'. Vind ik een beetje dubieus klinken. Maar leuk. Je kunt als kind een Oceaanpaspoort krijgen waarmee je 'Burger van de Oceaan' wordt. Ook leuk. Je kunt een duiker bekijken in de Amazonebak. Leuk. Ook kun je gratis de Viswijzer meenemen. Om te weten te komen welke vis je het beste kunt eten. Zal wel goed bedoeld zijn door het WNF, maar als je op Oceaandag alle mooie vissen in het aquarium hebt mogen bekijken én mogen bevoelen om daarna een wijzer mee te krijgen welke vissen het lekkerst en gezondst zijn om te eten...mwah, dat vind ik toch minder. Niet leuk.
Vanmorgen naar FOAM geweest, het Fotografiemuseum Amsterdam. Er was een prachtige, aangrijpende expositie van Larry Towell, kijk en lees. De geluidsopnames erbij maakten het helemaal indrukwekkend. Ik wilde hier nog een foto bij plaatsen, maar Blogger wil weer eens niet goed uploaden. Enfin, in de buurt? Gaan!
Vanmorgen hoorde ik op de radio: "Over de muur" van Het Klein Orkest. Het is inmiddels alweer 17 jaar geleden dat de muur viel, maar het gevoel als ik dat nummer hoor, is onveranderd gebleven. Vooral de laatste twee regels ontroeren mij altijd weer.
En de vogels vliegen van West naar Oost Berlijn
Worden niet teruggefloten, ook niet neergeschoten
Over de muur, over het ijzeren gordijn
Omdat ze soms in het oosten,
soms ook in het westen willen zijn
Omdat er brood ligt soms bij de Gedächtniskirche
Soms op het Alexanderplein
Ik schijn niet de enige te zijn. Er zijn bepaalde liedjes die zó mooi zijn, je zó kunnen ontroeren of die zó bij je horen als het ware, dat je denkt: dat nummer moeten ze op mijn begrafenis draaien. Ik wil trouwens gecremeerd worden, by the way. Nu draai ik al een tijdje mee op deze wereld en elke keer komt er toch weer een nieuw lied bij. Die crematie gaat de hele dag in beslag nemen ben ik bang en dat wil ik mijn nabestaanden tegen die tijd niet aandoen. Er zijn ook bepaalde nummers die iets betekenen of bij een bepaalde gebeurtenis horen. Het is vandaag onze trouwdag, maar een "ons liedje" hebben we niet. Ik heb inmiddels wel een soort van soundtrack van mijn leven en hier is een incomplete lijst (raad welke nummers mijn "aulanummers" zijn).
* Blowin' in the wind- Stevie Wonder
* Butterfly Ball- Roger Glover and friends
* Have a little faith in me- John Hiatt
* One- U2 ( nu ook een mooie versie met Mary J. Blige)
* The Reflex- Duran Duran
* Lovin' you- Minnie Ripperton
* Brilliant Trees- David Sylvian
* Baker Street- Stealers Wheel
* I'm a Believer- The Monkees
* The great gig in the Sky- Pink Floyd
Aanvulling op 2 juni:
* The boys of summer- Don Henley
