Kracht naar kruis?
Soms gebeurt het allemaal tegelijk.
Ik veer meestal snel weer terug.
Dit keer kost het me moeite.
Het is veel.
Mijn schouders zijn niet zo breed.
Nooit geweest ook.
Ik word geduwd. En getrokken.
Goeie dingen, mooie gebeurtenissen.
Nare dingen, slechte boodschappen.
Ik zucht, het geeft lucht.
Tranen zitten hoog, dan lach ik weer.
De hond legt zijn kop op mijn knie.
Ik aai hem zacht, hij sluit zijn ogen.
Ik wou dat ik hem was.
7 comments:
Terecht een vraagteken; ik geloof niet in 'kracht naar kruis'. Het komt zoals het komt, bij een ieder van ons; en leed is (en kan je) nooit met elkaar (te) vergelijken.
Koester de hond !
Wat heb je het mooi beschreven. Geen woord te veel, maar zo veelzeggend.
Laat je maar meevoeren in de stroomversnelling. Terugzwemmen heeft weinig zin.
Ik verzucht ook vaak dat ik wel een hond of een kat had willen zijn... (een van míjn katten dan, die hebben een mooi leven).
Het is er allemaal tegelijk, de hel, de hemel, het paradijs.
Niet brede schouders maken het makkelijk om er een arm omheen te slaan.
Wat een lieve woorden allemaal! Ik ben alweer een beetje teruggeveerd.
Ja, en dan zit ik hier! Da's toch niet handig?
Een gedicht geeft licht :-)
Het komt allemaal wel goed joh.
Post a Comment