Verhalen van oma Deel 3

Oma vertelde eens een verhaal dat heel veel indruk op me maakte toen ik klein was. Deze keer niet iets wat ze zelf meegemaakt had, maar een legende.

'Er reed een trein door de donkere Poolse nacht. De treinbestuurder was vermoeid, hij had al dagen achtereen gewerkt en niet veel slaap gehad.Telkens dreigden zijn ogen dicht te vallen, maar dan schudde hij zijn hoofd heftig heen en weer of beet op z'n tong om wakker te blijven. Vóór hem was alleen de duisternis en de verlichte baan van de lamp aan de voorkant van de locomotief. Opeens dacht hij in de lichtcirkel iets te zien. Het leek een vrouwenfiguur. Hij knipperde met zijn ogen, maar de vrouwenfiguur was er nog steeds. Ze leek een wijd gewaad aan te hebben en ze bewoog haar armen op en neer, alsof ze hem tot stoppen wilde dwingen. Nee, dit kan niet, dacht de bestuurder nerveus. De vrouw bleef constant op de zelfde plek, werd niet groter of kleiner, alleen haar bewegingen leken zwakker te worden.De bestuurder wist dat hij al te veel tijd was verloren. Ook zou hij eigenlijk harder moeten rijden om de volgende plaats nog op tijd te bereiken. Maar voor hij het zelf besefte, had hij de rem al met al zijn kracht aangetrokken. De trein kwam na vele meters schokkend en met metalig gekrijs tot stilstand. Hij stapte met trillende benen uit, al wetend dat hij geen vrouw zou zien. Hij liep enkele meters het spoor op en voelde toen bijna álle kracht uit zijn benen vloeien. Vlak voor hem, waar eigenlijk een grote spoorbrug over een diepe kloof zou moeten zijn, was nu een gapend gat. Gebogen ijzer en afgebroken houten bielzen. Achter hem, vastgekleefd aan de schijnwerper op de locomotief, fladderde een nachtvlinder nog een laatste keer met zijn vleugels en stierf toen.'

De nieuwe Bond slechterik

Ik ga deze tekst er via de YouTube site erbij zetten, want als ik 'm wil veranderen via Blogger, is m'n filmpje weer weg! Enfin: heel leuk stukje, komt ook door het fijne Schotse accent van Craig Ferguson.

Lekker dan!

Ik ben dit weekend overgegaan op Blogger Beta. Beta en ik kunnnen het nog niet helemaal samen vinden ben ik bang. Ik had een leuk YouTube filmpje. Lukte niet om te posten. Toen het eenmaal wél lukte, kon ik er weer geen tekst bij krijgen. Deleten maar. Oeps! Mijn vorige post per ongeluk verwijderd! Nu heb ik geen filmpje en geen post meer. Wél een flink gefrustreerd gevoel.

In plaats van patat

Ik ben op een rommelmarkt. Nee, rommelmarkt is eigenlijk te ordinair. Een verzamelaarsbeurs is het. Op een zaterdagochtend loop ik om kwart over zes de slaap uit m'n ogen te wrijven in een ijskoude markthal in Utrecht. Mijn buurmannenechtpaar is al druk op zoek naar belangrijke vondsten voor hun verzameling "Koninklijk Huis Memorabilia". Waarom wilde ik ook alweer mee? Ik heb koude voeten en een koude neus en ik wil koffie, maar de kraam is nog niet open. Ik loop me aan één stuk door te verbazen. Waarom moet dat verroeste blikje 50 euro kosten? En die pop met kapotte ogen en uitgevallen haar 150 euro? Het misleidenst zijn de kramen waar geen prijzen bij de spullen staan. Ik zie een leuk boekje en vraag argeloos hoeveel dat kost. 60 euro? Bent u soms nog niet helemaal wakker en/of begrijp ik hier iets niet? Goh, een hele kraam vol smurfen. Wat leuk, daar heb ik een hele zak vol van liggen thuis. Opeens blijkt dat dit een aardige pensioenvoorziening kan zijn! Dat is het betere werk. Meteen opzoeken als ik thuis ben en op een veilige plaats opbergen. Aan het eind van de ochtend ga ik, lichtelijk verstijfd van de kou, toch nog blij naar huis want ik heb zeven speldjes voor 2 euro weten te bemachtigen. Misschien niks waard, maar wel fijn jeugdsentiment. Voor die actie van "In plaats van patat, geef India wat" heb ik vroeger nog gecollecteerd en wie kent "Lassie" niet? De hond met de meisjesnaam die altijd met 'hij' werd aangesproken. ('Hij wil ons iets vertellen. Good boy') Achteraf bleek de hond die Lassie speelde ook écht een vrouwtje te zijn, omdat vrouwtjeshonden veel slimmer zijn en sneller leren. Leuk weetje.

Angstaanjagend mens

Er werkt op zaterdag in een nieuwe jongen in de bibliotheek. Leuk om te zien, goedlachs, beleefd...waar vind je ze nog? Bij het terugbrengen van de boeken zei ik: 'Ken je deze al?' Ik probeer dit boek bij iedereen door z'n strot te duwen sinds ik het in juni heb gelezen. Nee, hij kende het nog niet. 'Om te huilen zo mooi!' zei ik. Dat vond hij waarschijnlijk niet zo'n goeie aanbeveling. 'Ik heb nog zóveel dat ik moet lezen!' riep hij verschrikt. Dus ik gooi hem hier nog eens in de aanbieding, voor de lange donkere avonden die gaan komen.

Cowgirl 2

Ik heb iets met koeien , maar dat wil nog niet zeggen dat ik een hekel heb aan paarden. Ik vind paarden prachtig. Van een afstand. Soms laat ik er zelfs een aan mijn hand snuiven. En dan snuif ik terug, want ik heb gelezen dat paarden elkaar zo begroeten. Paarden zijn het mooist als ze door een wei draven zonder berijder. Hun gang is soepeler, vrijer en het is net alsof hun manen en staart vrolijker wapperen. Ik weet niet of er nog meer mensen last van hadden, maar ik was tot tranen toe geroerd toen ik de kudde geredde paarden door het water naar het droge zag gaan. Op deze (prachtige! dat witte paard in het midden!) foto zie je ze nog bemodderd en berustend in hun lot op dat kleine stukje land staan. Nu ga ik weer even aan een koe ruiken.

Nomen est Omen

Ik ken een huisarts in Amsterdam Oost, genaamd Braaksma. Op mijn werk (verloskundigenpraktijk) sturen we soms dames door naar de gynaecoloog Dr. van Baar. Volgende maand moet ik (helaas) naar de mondhygieniste, maar eerst even langs Dr. Kroon van de Kliniek voor Parodontologie. Persoonlijk ga ik liever naar bakker Bakker.