Cowgirl 2
Ik heb iets met koeien , maar dat wil nog niet zeggen dat ik een hekel heb aan paarden. Ik vind paarden prachtig. Van een afstand. Soms laat ik er zelfs een aan mijn hand snuiven. En dan snuif ik terug, want ik heb gelezen dat paarden elkaar zo begroeten. Paarden zijn het mooist als ze door een wei draven zonder berijder. Hun gang is soepeler, vrijer en het is net alsof hun manen en staart vrolijker wapperen. Ik weet niet of er nog meer mensen last van hadden, maar ik was tot tranen toe geroerd toen ik de kudde geredde paarden door het water naar het droge zag gaan. Op deze (prachtige! dat witte paard in het midden!) foto zie je ze nog bemodderd en berustend in hun lot op dat kleine stukje land staan. Nu ga ik weer even aan een koe ruiken.
6 comments:
Ik voelde het net zo, vrijdag (en ik pikte hetzelfde plaatje! :-)). En gisteren bij het zappen zag ik de 6 meiden die die paarden weer naar het droge hebben gedreven. Ik ben niet zo van de Oranje-club, maar ik zeg: een lintje of ridderen of ieder ander gebaar van waardering kan niet groot genoeg zijn. Ik vond het een heldendaad!
Ik vond het wel ongelofelijk dom... Wie laat die dieren zo lang staan op zo'n plek. En wat een drukte om die paarden. Besef je wel dat er vele malen meer mensen in nood zitten?
wat een mooie foto hè, da's echt treffen!
@petra: ik vind het jammer dat je dit van zo'n zure kant bekijkt. Natúúrlijk is dat besef er, maar dat neemt niet weg dat een mens ontroerd mag raken door zoiets 'onbenulligs'en daarover een post mag schrijven. Gewoon, om blij te zijn met iets, zonder het hele wereldleed erbij te halen.
Ik las vandaag dat de meeste paarden van die groep naar de slacht gaan... Da's dan weer een minder leuk bericht :-(
Slachthuis of Darfur of Irak of Balkenende: het blijft een prachtige, super dramatische foto. Hij stond vorige week in de New York Times, en ik heb me er eerst vreselijk over vergaapt, voor ik las dat het een Nederlands tafereel was. Een Hollands Meesterwerk!
Post a Comment