Hoop doet leven

Tot die tijd doen we het hier maar even mee.
"Lovin Spoonful" - "Summer in the City"

Ik zeg niks

"Harry Potter and the Deathly Hallows"
Ik heb 'm uit. My lips are sealed. ;-)

Zeg eens baaah!

Tijdens het verschonen van ons bed (een huishoudelijke klus geeft het brein ruimte om allerlei kanten op te freewheelen) moest ik opeens aan het programma: 'Zeg eens Aaa!" denken en dan specifiek aan het bed waar dokter van der Ploeg 's avonds inkroop. Dat bed had week na week en maand na maand dezelfde dekbedhoes. Bruin met een werkje, dat kan ik me nog herinneren. En elke keer vond ik dat bed viezer worden. Zéker voor een dokter, waar je in die tijd toch nog naar opkeek, nietwaar? Kon mevrouw Dobbelsteen dat bed niet 'ns verschonen? Bestonden er toen nog geen stylisten of setdressers? Dan was ik er vast een avant la lettre. Het stoorde me me mateloos. Mijn dekbedhoezen zijn wit. Spier. En worden vaak verschoond.

Die tillen we over het weekend heen

Ook gisteren in de krant gelezen? De Belgische mevrouw die op vrijdagmiddag in de MRI-scanner was vergeten? Machine uit, licht uit. Na een uur werd de wachtende echtgenoot door een verpleegster ontdekt. Oeps! Maar de mooie verontschuldiging van het ziekenhuis maakte dit berichtje voor mij helemaal af: "Tijdens de vakantie is er slechts één dokter voor twee toestellen. Maar gevaar was er niet. De schoonmaakploeg had haar anders wel ontdekt op maandag." Ik moest dit even tot me door laten dringen. Op maandag. Op MAANDAG!

Lekker slijmen

Fijn om in een gelijkvloers huis te wonen.
Dat vinden de naaktslakken ook. Door de regen van de afgelopen tijd vluchten nu zelfs deze beesten naar binnen. Overigens in het gezelschap van tientallen muggen, maar daar hebben we het vandaag maar niet over. Afgelopen week dacht ik met de stofzuiger een stukje rubber op te zuigen. Het bleef plakken aan het borsteltje, dus trok ik het eraf. Het bleek een naaktslakje te zijn. Dat gevoel! Onbeschrijflijk vies! Zeker voor iemand als ik, die een aversie heeft tegen alles wat nattig, slijmerig en elastiekig is. Ik hou niet van mosselen, oesters en inktvis (terwijl ik dit schrijf word ik al een pietsie misselijk). Het grijpen in een naaktslak is voor mij dus een zeer traumatische ervaring, denk daar niet te licht over. Het kán erger, blijkt nu. Mijn echtgenoot pakte vanmorgen een deurkruk vast die reeds bezet was door een slak. Ik denk dat hij dit jaar het mosselseizoen aan zich voorbij laat gaan.

Uit het oog...

In het Volkskrant Magazine van een week of twee geleden stond een artikel over rituelen, het nut en de waarde ervan. Een stukje eruit viel me op, omdat ik er anders mee omga. "Ik ken mensen die overledenen op de verjaardagskalender weglakken met Tipp-Ex. Laatst zei iemand: 'Ik koop een nieuwe kalender; er staan zoveel doden op.'"
'Mijn doden' worden niet weggelakt, doorgestreept of uitgewist door het kopen van een nieuwe kalender of agenda. Bij mij krijgen ze een hartje achter hun naam en zelfs in een nieuwe agenda worden ze bijgeschreven, met hartje. Overdreven? Hoe doen jullie dat?