Wachten op Juli enzo...
Lunch met dochter in de stad. Genieten van een lekker broodje met Hollandse geitenkaas en een kopje thee. Helaas. Twee buitenlandse heren besluiten een pijp te gaan roken twee tafels verder. De carameltabaksrook hangt als een dikke walm om ons heen. De ober zegt er niets aan te kunnen doen. Je mag hier roken. Nu nog wel. Met lange tanden kauwen wij ons broodje weg. De dames aan het tafeltje naast ons zijn inmiddels klaar met hun lunch. Een van hen steekt genoeglijk een sigaartje op. Wij hebben al gegeten en gedronken.
Op weg naar huis zit ik in de metro naast een mobielbellend meisje. Na een aantal haltes komen er twee drukkletsende meiden binnen, die tegenover ons gaan zitten. Het meisje naast me begint steeds harder te praten. Op een gegeven moment hoor ik haar zeggen: 'Ja, tsss! Ik hoor je niet, hoor! Ze zitten hier zo hard te praten! Irritant gewoon!'
Soms vraag ik me af of ik nog wel in deze wereld pas.
5 comments:
En je hebt niet eens melding gemaakt van de irritante toeristen ;-)
Daar zijn we wel aan gewend als Amsterdammers, dat we ons irriteerden kwam gewoon door ons humeur ;-)
Ik woon in een stad waar roken in de horeca verboden is. Het is een verademing. Gaat dat in Nederland sowieso deze zomer ook niet veranderen? Het wordt hoog tijd! Laat die rokers maar buiten op de stoep aan hun trekken komen. (Kunnen ze meteen even een mobiel telefoontje plegen.)
Gelukkig er zijn dus meer mensen die er zo over denken. Alleen, . . je hoort ze nooit. ;-)
die opmerking van gerard is goed. 'je hoort ze nooit'... =)
Post a Comment