Tuesday, January 22, 2008

Puffen, dames










Vanmorgen, op weg naar mijn werk, kwam ik een man op een ligfiets tegen. Misschien kan het aan de aard van mijn werk liggen (verloskundigenpraktijk), maar ik krijg altijd de neiging om te roepen:'En nu even diep zuchten, ja, hou vast...en toe maar, persen maar!'
De manier waarop een ligfietser ligt, met dat hoofd in een heel ongemakkelijke buiging met de kin op de borst, dat kan toch niet ontspannend zijn?
Ik heb geen ligfietsende kennissen of vrienden, maar ik ben wel heel benieuwd hoe dat werkt. De doorgewinterde ligfietser zal waarschijnlijk onmiddelijk roepen: 'Het is héérlijk!', maar ik heb echt mijn twijfels, krijg al kramp als ik er naar kijk.

13 comments:

Anonymous said...

Ik heb het ooit mogen proberen op een ligfiets van een vriend van mij, maar ik vond het een ramp. Doe mij maar gewoon een ouderwetse bukfiets.

boelie said...

Ik vergelijk die houding meer met die van een man die met een biertje in zijn hand, voeten op de salontafel naar het voetballen zit te kijken - Zeer comfortabel kan ik uit ervaring zeggen.

Unknown said...

Wel Ireen, je "puf" is gesignaleerd door de ligfiets-discussiegroep. Verwacht veel aanmoedigingen om het zelf eens te proberen.
Kijk eens naar http://groups.google.com/group/ligfiets of www.ligfiets.net als je meer wilt weten...
Veel groeten en inderdaad, ik wil niets anders meer.

Irene said...

@gé en theo: wat leuk om jullie reacties te lezen als 'doorgewinterde' ligfietsers! Misschien moet ik dan toch maar eens een proefritje vragen als ik er een tegenkom? ;-)

Erik Brakkee said...

Voordat ik begon met ligfietsen dacht ik ook altijd dat het wel veel energie zou kosten om je hoofd overeind te houden. Die gedachte komt waarschijnlijk door het woord 'lig'. Immers, als je plat op je rug ligt is het best vermoeiend om naar voren te kijken.

Op een ligfiets lig je echter helemaal niet zo ver naar achteren en kan je je hoofd heel gemakkelijk rechtop houden zonder dat dit veel kracht kost. Immers, je hoofd staat gewoon rechtop en is in balans. Geenszins inspannend dus.

Vergelijk dit met een 'normale' sportieve fiets waar je een beetje voorover zit. Daar kost het je dus wel degelijk energie om je hoofd overeind te houden. Je hoofd is daar n.l. continu uit balans en dit betekent continu veel grotere krachten op de nekspieren.

Quesjer said...

Hoi Ireen,

Ik ben het helemaal met je eens dat het er oncomfortabel uit ziet. Wat je echter niet ziet is dat de zitschaal al een kromming heeft, die er voor zorgt dat je lichaam netjes rechtop gebogen wordt, zodat het hoofd al aardig rechtop komt. De blik van een ligfietser is dan ook heel panoramisch. Die zithoek is overigens nogal verschillend per model, grofweg hoe lager, hoe platter, dus hoe oncomfortabeler. Als je er last mee krijgt, dan kun je dus een ander model ligfiets uitzoeken, of overgaan tot het plaatsen van een neksteuntje.

Zoals al eerder opgemekt: juist de racefietser zit in een veel oncomfortabeler houding gedrukt. Hij moet dan ook vaak wisselen van houding op zijn stuur, en ziet vooral veel van de twee meter asfalt voor zich, en minder van de omgeving.

Het hangt sterk af van wat je met je fiets wilt doen welke fietssoort je het beste zou kunnen kiezen. Niet altijd is de ligfiets de beste keuze. Maar wel vaak.....

Groet van Quesjer

Gonda said...

Ik vind de comments van de ervaren ligfietsers erg interessant. Zou het bijna zelf willen proberen :-) In plaats daarvan denk ik erover om een racefiets te kopen...
Trouwens, weten de heren ligfietsers ook hoe hard zo'n ding kan? Ik zie Boogerd nog niet op zo'n geval rijden. Of zijn alle zitfietsers gewoon hopeloos ouderwets, en willen ze om nostalgische redenen aan de zitgewoonte vasthouden?
Hoe het ook zij (ik geloof absoluut dat het lekker ligt eh...fietst), het is wel een apart cultuurtje, dat ligfietsen. Een ligfiets blijft een bezienswaardigheid.

Anonymous said...

@goentah: Dat Boogerd op een standaard race-fiets rijdt heeft meer van doen met de foto die Ireen boven haar post zette. De UCI stelt vele eisen aan de fiets die gebruikt wordt voor officiële (UCI) wedstrijden. Eén daarvan is dat de trapas niet verder dan 10 cm voor het zadel mag zitten. Wat die foto daar dan weer mee te maken heeft: Marcel Berthet.

Het wereld uur record voor gewone fietsen is ongeveer 48 km, voor een (gestroomlijnde) ligfiets ongeveer 89 km.

Anonymous said...

Ik zou zeggen, probeer het gewoon. Bevalt het niet, dan niet. Bevalt het wel, probeer het nog een paar keer :)
En hoe hard het gaat, hangt vooral vanaf hoe hard je trapt :) De ligfietsfabrikant M5 staat voor Meer Meters Met Minder Moeite, heb je alvast een idee.

Anonymous said...

Ligfiets?? lichtfiets lijkt me wel makkelijk in het donker maar een ligfiets met hulpmotor dat lijkt mij het einde.

Anonymous said...

Net terug van een cursus in Leersum, 94 km gereden naar Leiden. Gisteren ook die afstand (heen) en nu dus terug. Reed met een gestroomlijnde ligfiets met drie wielen. Terug pal tegen windkracht 5 in. Deed er 3 en een half uur over, niet gestopt onderweg (behalve bij kruisingen, stoplichten e.d.)
Last van mijn nek? Welnee. Beetje moe.
Puffen doe ik niet onderweg, heb mijn zuurstof nodig.
Overigens kan ik me (ook al ben ik een man) wel goed voorstellen dat een los ligfietsstoeltje (met een achterpoot) heel prettig kan zijn voor een barende vrouw.

Anonymous said...

mss moet je die associatie met bevallen los zien te laten hahaha dan ziet het er vast al minder ongemakkelijk uit ; )

het leek mij altijd wel relaxed... maar nu ik dit zo lees... eh... ; )

Anonymous said...

het lijkt niet gezond, niet ontspannend én vooral gevaarlijk op de openbare weg!