Ouwewijvenvingers

Eindelijk is het dan zover: mijn ouders hebben de sleutel van hun nieuwe huis gekregen. Dat betekent schilderen en schoonmaken met het hele gezin. Natuurlijk is het het leukst en bevredigendst om de grote vlakken muur met een reuzeroller te lijf te gaan en meteen resultaat van je werk te zien. Het baantje 'randen langs het plafond en plinten met een kleine kwast netjes afwerken' is ook al snel vergeven, dus ik blijf over om het schoonmaakwerk te doen. Mijn moeder gaat in de keuken tekeer met haar schuursponzen, allesreiniger en heet sop, ik stort me op de raamkozijnen en deuren.Het zijn acht deuren, met voor en achterkanten samen zestien vieze vlakken, want de vorige bewoonster bijkt toch niet zo'n schone verpleegkundige te zijn geweest, althans; niet thuis. Op zondagmiddag is het hele huis in de verf gezet, zijn alle zestien deuren, ramen en raamkozijnen en de hele keuken schoon en zien mijn handen eruit alsof ik 86 ben. Vandaag heb ik spierpijn achter in mijn dijbenen van het bukken naar de emmer. Maar het huis is prachtig!

Cultuurshop

Maandagochtend acht uur vijfenveertig Albert Heijn Bijlmerplein. De vakkenvuller bij de zuivelafdeling spreekt mij voorzichtig aan: 'Mevrouw, mag ik u iets vragen? Weet u ook wie het schilderij 'Het Melkmeisje' heeft geschilderd?' 'Vermeer' zeg ik en de jongen roept opgewekt naar z'n collega: 'Het is Vermeer!' Z'n collega knikt glimlachend en gaat verder met de yoghurtpotjes. Kunst en cultuur liggen zomaar voor het grijpen in de supermarkt.

My life as a dog

Opgepast, vieze praatjes: Ik vind het heerlijk om elke dag wel even in mijn oren te peuteren met een wattenstaafje en nee, ik doe het niet te diep, mijn oorsmeer wordt niet aangestampt. Nu ontdekte ik laatst dat ik elke keer als ik een wattenstaafje pak om een kloddertje mascara weg te poetsen ('s morgens nog niet helemaal wakker en onzeker met de handjes) dat ik dan jeuk krijg in m'n oren! Oh help, ik heb een soort van Pavlov reactie door het pakken van een wattenstaafje! Een sóórt van? Ontkenning heet zoiets.

Naschrift: Ik lees net in mijn tv gids dat "My life as a dog" van Lasse Halstrom vanmorgen op televisie was. Wat een toeval!

Oma's knopenblik

Erika schreef er vorige week al over: oma's knopendoos.In mijn geval is het een blik, niet zo mooi van hout en met vakjes, maar een dierbaar bezit.Het staat op een plank in mijn schrijfkamer, ahum, computer/strijk/zonnebankhok ;-) en mag zich onder andere verheugen in het nostalgische gezelschap van: een nepHummelpopje, een koperen menorah, een glazen potje met Poolse aarde en een minstens vijftig jaar oud doosje kerstboomkaarsjes.

Leuke man 10

Stanley Tucci. Acteur, regisseur, producer.
Speelt nare mannen, lieve mannen, sneue mannen, hetero- en homomannen, maar is altijd een leuke man!
Op het ogenblik in de bioscoop in een fijne bijrol in 'The Devil Wears Prada', volgende week vrijdag laat in de nacht in 'Big Night'. Zet de video aan!

Sjeetje!!

Op 22 januari plaatste ik een tellertje op mijn weblog, gewoon omdat zoiets kan. De eerste tijd keek ik elke dag wel even hoeveel mensen er geweest waren, maar de laatste maanden is dat ding inmiddels zover naar beneden gezakt dat ik moet scrollen om 'm te zien en dat doe ik dus niet. Gisteren wilde ik iets opzoeken in mijn 'archief' en mijn tellertje blijkt nu opeens op bijna tienduizend te staan! Dat vind ik toch wel bijzonder. Ik weet dat ik 'm zelf ook wel ietsjes heb opgevoerd door af en toe m'n blog te veranderen of te verversen, maar bijna tienduizend! Ik ben geen Wim de Bie of Hanneke Groenteman of vooruit: Merel Roze , maar ik vind dit heel respectabel voor een amateurbloggertje. Hartelijk dank voor uw bezoek!

Spreekwoordelijk gedoe

Ik zeg soms van die dingen...spreekwoorden bijvoorbeeld...gisteren nog: "Ik heb het helemaal onder de knie" en dan begin ik te denken: onder de knie...onder welke knie, de linker of de rechter? en waar komt dat gezegde vandaan? en "een slag om de arm houden" ik weet wat het betekent, maar een slág om de arm? welke arm dan? en hoe sla je óm een arm? en als we toch met lichaamsdelen bezig zijn: "hij heeft het achter z'n ellebogen" , ja, maar wát heeft hij achter zijn ellebogen? het is niks fraais, dat maak je er wel uit op, maar ik wil weten wat 'het' is, ik wens jullie allemaal een prettig weekend en daar is gelukkig niks onduidelijks aan.

Traumasam

We hebben met Sam al heel wat te stellen gehad: verslonden boeken, kapotgebeten mobieltjes, vlokfeest met de vullingen van dekbedden en hondekleedjes...Sam is nu wat ouder en kalmer, maar om nu te zeggen dat alles van een leien dakje gaat?
Een paar weken geleden is hij 's avonds door een fietser (zonder licht) in het donker aangereden. Fietser over de kop, gelukkig niet al te ernstig, maar Sam is sindsdien een beetje de kluts kwijt. Hij was vreselijk geschrokken en begon te blaffen naar mensen in het donker, naar fietsers en scootmobielen 's avonds én overdag en vooral naar zwarte mensen. Sam, zelf zo zwart als de nacht, heeft een soort 'alles wat maar enigszins op een fiets of iets donkers lijkt' trauma opgelopen. En dat laatste is een gróót probleem als je in de Bijlmer woont. We begonnen al aan een hondenfluisteraar te denken, maar met behulp van, ja écht, een boek van Martin Gaus begint Sam langzaam maar zeker over zijn trauma heen te raken. Afleiden met iets leuks is de tactiek. Zodra we nu een fietser, scootmobieler of gekleurde medemens aan zien komen, beginnen we zachtjes en vriendelijk op Sam in te praten: 'Zit. Kijk eens.Bráave hond, goed zo!' en maar brokjes voeren.Het helpt. Het begint te slijten. Ik durf weer zonder mijn T-shirt met "Ik ben géén racist, nee écht niet" erop over straat. ;-)

Ok go!

Fantastisch filmpje!! Allemaal naar de sportschool om te oefenen dit weekend!

Ik geloof het niet...

Op weg naar de metro zie ik twee dames met aktetassen aankomen. Snel kijk ik in het rond of er een vluchtroute is. Helaas. Ik moet erlangs. Hier in mijn Bijlmer zijn achthonderd kerken en achtduizend religies vertegenwoordigd (ik hou van overdrijven), maar dit zijn volgens mij Jehova's Getuigen en ik móet de metro halen...Ik heb moeite met nee zeggen, dus ik ben altijd de pineut met dit soort dingen. Gelukkig zie ik opeens vanuit een zijpad twee middelbare dames aankomen. Ja, ze lopen precies in de Jehovafuik. Ben ik daar even makkelijk vanaf gekomen voor deze keer!Als ik wat dichterbij kom, zie ik dat de aktetasdames nu klemborden vasthebben. Dat is niet des Jehova's. Een enquete! Ook nu ben ik blij dat ik niet gestrikt ben. Als ik langs het groepje loop hoor ik een van de gestrikte dames zeggen: 'Witvoet.' 'Witvoet?' vraagt de enquetedame. 'Ja, Witvoet.' zegt de gestrikte dame resoluut. Meer hoor ik niet, maar ik kan dit stukje gesprek maar niet van me af zetten. Wat was dat voor een enquete? Wat was de vraag? Wie of wat is Witvoet?!